Doksy i Jezioro Machovo

Autor:





Doksy znajdują się na wschód od Czeskiej Lipy, i na zachód od Mnichovo Hradiste, w krainie zwanej Kokorinsko (od zamku Kokorin), w północnych Czechach.
Doksy, tak jak i pobliskie Stare Splavy to dwie najbardziej znane miejscowości rekreacyjne w północnych Czechach. Latem plaże są tu przepełnione, a na wodach jeziora spotkać można licznych żeglarzy.

Z historii Doksów: pierwsza pisemna wzmianka pochodzi z 1293 roku, gdy osada jest wymieniana w dokumencie króla Wacława II. Wiadomo, że król Karol IV w 1367 roku kazał utworzyć dzisiejsze sztuczne Jezioro Machovo – czyli wówczas Wielkie Jezioro.
Od 1928 roku istnieje tu plaża, i od tego czasu miejscowość jest ośrodkiem rekreacyjnym. Od 1955 roku Doksy są miastem.

Jest to bardzo urocza miejscowość, w centrum możemy podziwiać niewielki rynek z Kolumną Maryjną z XVII wieku. Obok rynku jest również barokowy kościół z 1638 roku. Dalej idąc przez malowniczy zakątek uliczny z kilkoma restauracjami, w których można zjeść dobry obiad bądź pyszne lody, dochodzimy do najstarszego budynku w mieście z 1669 roku, który został zbudowany jako sierociniec bądź mały szpital.
Dziś jest w nim muzeum Karla Hynka Machy, słynnego czeskiego poety doby romantyzmu, który gościł tu kilkakrotnie. To na jego cześć w 1961 roku ten region Czech nazwano Machuv Kraj, a jezioro w Doksach - Machovo Jezioro.
Idąc dalej, zbliżamy się do stacji kolejowej, tuż przed którą jest most dla pieszych, na który trzeba skręcić aby dojść do plaży, położonej za pięknym, szumiącym lasem iglastym. Warto dodać, że z tego mostu nad linią kolejową, jest piękny widok na zamek Bezdez. A na plaży… latem – mnóstwo miejscowych i przyjezdnych wczasowiczów i sympatyków plażowania…

Źródło: Doksy.com – oficiální stránky města Doksy

Ania

Komentarze

Jacek Kw. pisze…
Pięknie! Och chciałoby się trochę pochodzić po takim miasteczku. Jak zwykle w Czechach wszytko ładne i zadbane :-)
Piękna wycieczka. Z pewnością kiedyś odwiedzę te rejony :-)
Pozdrawiam.
19 stycznia 2012 20:25
Ania27 pisze…
Dzięki:) Mi też się podobało, taka mała a ciekawa miejscowość! Zwłaszcza plaża zrobiła na mnie pozytywne wrażenie! Piękne było to jezioro! Pozdrawiam serdecznie! Ania.
20 stycznia 2012 13:49
Prześlij komentarz

Znajdź hotel, apartament lub dom do wynajęcia

 

Popularne artykuły

„Zima w Adršpašskich Skalach, Czechy”

Adršpašskie Skaly to część Adršpašsko-Teplickich Skal. Są one położone kilkanaście km od polsko-czeskiej granicy (Golińsk-Starostin), w miejscowości Adršpach. To skalne miasto jest czynne przez cały rok. Latem można również uczestniczyć w rejsie po jeziorku, na terenie rezerwatu są różne formy skalne o oryginalnych nazwach, np. Głowa Cukru, Kochankowie, Starosta i Starościna, itp. oraz Szmaragdowe Jeziorko. Warto dodać , że w 1770 roku skalne miasto odwiedził pisarz i poeta niemiecki Johann Wolfgang Goethe. Do skał można się dostać autem, autobusem, ale także pociągiem, który często kursuje od granicznej stacji w Mezimesti. A stacyjka znajduje się tuż przy wejściu do skalnego miasta. Zamarznięty wodospad... Schody do jeziorka... Ania.

„Wioska Ślężan i cmentarzysko kurhanowe w Będkowicach sprzed około 1200 lat”

We wsi Będkowice, na najniższych stokach Ślęży znajduje się odtworzona prastara osada Ślężan i cmentarzysko kurhanowe sprzed 1200 lat. Wejścia do grodu strzegą trzy drewniane rzeźby wojowników… Dziś możemy podziwiać drewnianą bramę wejściową i dwie odtworzone chaty z wioski Ślężan. Są też stare tablice kamienne zebrane w dwóch miejscach, z terenu góry Ślęży bądź innych grodzisk w Polsce, np. Bolesławiec – ruina grodu, czy Wały Śląskie… Są one już dzisiaj obrośnięte mchem, a niektóre nawet połamane… Informują o istnieniu innych grodów bądź np. rzeźb kultowych na Ślęży. Jest tez drewniana wiata i kilka tablic na temat wioski… Około 300 metrów za wioską Ślężan, znajduje się, w lesie, zachowane cmentarzysko kurhanowe sprzed 1200 lat. Wytyczona, wąska ścieżka (czarny szlak archeologiczny – z misiem) prowadzi nas pośród słabo widocznych stożków kurhanowych, gdzie składano spalone szczątki… Również przy czerwonym szlaku archeologicznym, czyli przy głównej, leśnej drodze możemy obej

„Srebrną Drogą na Wielką Sowę”

Fioletowy szlak, czyli o wyjątkowo niespotykanym kolorze, wiedzie od Przełęczy Walimskiej, prawie na szczyt Wielkiej Sowy, jednak nieopodal niej zakręca w dół, w stronę Przełęczy Sokolej. Dlatego my skręciliśmy tu w stronę szlaku żółtego prowadzącego z Małej Sowy na Wielką Sowę i łącząc się z nim, dotarliśmy na szczyt Wielkiej Sowy. Warto dodać, że cała ta trasa jest bardzo okrężna, za to łagodna w podejściu, bez żadnych większych wzniesień. Jest też piękna widokowo.

Tajemnicza góra Ślęża

„TAJEMNICZA GÓRA ŚLĘŻA” „Najstarsze ślady osadnictwa wokół Ślęży…” Najstarsze ślady bytności na górze Ślęży pochodzą z młodszej epoki kamienia (neolitu). Pozostawiły je plemiona tzw. kultury pucharów lejowatych (3000-1700 r. p.n.e.). Znaleziskami z tego okresu jest na przykład figurka przedstawiająca barana z Jordanowa, związana najprawdopodobniej z kultem bóstw w zwierzęcej postaci. Człowiek z tamtego okresu zajmował się uprawą roli, myślistwem, łowiectwem i hodowlą zwierząt. Lepił z gliny naczynia, czasem pięknie ozdobione. Wiadomo, że w Jordanowie wydobywano wówczas nefryt, z którego wyrabiano siekierki i topory, zaś na pobliskiej Raduni eksploatowano serpentyn w tym samym celu. Na szczycie Raduni udało się odnaleźć toporek kamienny z tamtych czasów.

Pomóż w utrzymaniu naszego bloga :)

Postaw mi kawę na buycoffee.to