„Nowa wieża ratusza w Świdnicy, Dolny Śląsk”

Autor:
Pierwotnie istniał tu gotycki ratusz w XIV wieku. Jego wieża spłonęła w pożarze miasta w 1393 roku. Nowy ratusz i wieża spłonęły w kolejnym pożarze w 1528 roku. W latach 1548-55 ponownie odbudowano ratusz i wieżę. W 1716 roku prawie cały ratusz oraz wieża ponownie strawił pożar. W latach 1717-20 odbudowano ratusz, który w niezmienionej formie przetrwał do dziś. Niestety jego wieża została zburzona przez wojska austriackie w 1757 roku. W 1765 roku mieszkańcy odbudowali wieżę o wysokości 50 m.

Jednak 5 stycznia 1967 roku o godzinie 15.16 wieża nagle zawaliła się pod siebie, z powodu nieudolnego remontu przeprowadzanego na niej i rozbiórki okolicznych domów.

W 2010 roku władze miasta Świdnicy postanowiły dokonać odbudowy wieży, która zakończyła się dzisiaj (5 marca 2012 roku). Około godziny 11.00 rano dźwig postawił dolną część hełmu na wieży, zaś około 15.00 dostawił górną część hełmu.



Wieża około 15.30






Około godziny 15.00 dostawiono drugą część hełmu...



Wieża przed 11.00 rano...














Ania.
Źródło – Wikipedia.

Komentarze

Meg pisze…
Wielkie Brawa!

Serdeczności!
5 marca 2012 16:03
Ania27 pisze…
Dziękuję Meg:) Było całkiem dużo ludzi dziś na świdnickim rynku, gdyż takie wydarzenie się nieczęsto zdarza, błyskały same flesze aparatów wszędzie dookoła! Było ciekawie i na szczęście słonecznie! Pozdrawiam, Ania.
5 marca 2012 16:36
Jacek Kw. pisze…
Witam!
No, rzeczywiście. Nie często się na takie wydarzenie trafia. :-)
Pięknie, wreszcie takie miasto jak Świdnica będzie miało piękny ratusz.
Pozdrawiam.
5 marca 2012 20:49
wkraj pisze…
Zawsze mi czegoś brakowało na tym rynku, czyżby chodziło o wieżę?
5 marca 2012 23:46
Ania27 pisze…
Witaj Jacek, wieża dodała uroku naszemu ratuszowi i rynkowi:) Teraz jest dwa razy ładniej! Pozdrawiam, Ania.
8 marca 2012 09:14
Ania27 pisze…
Witaj, chyba jej brak był niezauważalny, a jednak czegoś brakowało w krajobrazie... Poprzednia zawaliła się dawno temu, przez 45 lat nie było wieży... A teraz nagle z powrotem ją mamy! Ania.
8 marca 2012 09:16
Prześlij komentarz

Znajdź hotel, apartament lub dom do wynajęcia

 

Popularne artykuły

„Zima w Adršpašskich Skalach, Czechy”

Adršpašskie Skaly to część Adršpašsko-Teplickich Skal. Są one położone kilkanaście km od polsko-czeskiej granicy (Golińsk-Starostin), w miejscowości Adršpach. To skalne miasto jest czynne przez cały rok. Latem można również uczestniczyć w rejsie po jeziorku, na terenie rezerwatu są różne formy skalne o oryginalnych nazwach, np. Głowa Cukru, Kochankowie, Starosta i Starościna, itp. oraz Szmaragdowe Jeziorko. Warto dodać , że w 1770 roku skalne miasto odwiedził pisarz i poeta niemiecki Johann Wolfgang Goethe. Do skał można się dostać autem, autobusem, ale także pociągiem, który często kursuje od granicznej stacji w Mezimesti. A stacyjka znajduje się tuż przy wejściu do skalnego miasta. Zamarznięty wodospad... Schody do jeziorka... Ania.

„Wioska Ślężan i cmentarzysko kurhanowe w Będkowicach sprzed około 1200 lat”

We wsi Będkowice, na najniższych stokach Ślęży znajduje się odtworzona prastara osada Ślężan i cmentarzysko kurhanowe sprzed 1200 lat. Wejścia do grodu strzegą trzy drewniane rzeźby wojowników… Dziś możemy podziwiać drewnianą bramę wejściową i dwie odtworzone chaty z wioski Ślężan. Są też stare tablice kamienne zebrane w dwóch miejscach, z terenu góry Ślęży bądź innych grodzisk w Polsce, np. Bolesławiec – ruina grodu, czy Wały Śląskie… Są one już dzisiaj obrośnięte mchem, a niektóre nawet połamane… Informują o istnieniu innych grodów bądź np. rzeźb kultowych na Ślęży. Jest tez drewniana wiata i kilka tablic na temat wioski… Około 300 metrów za wioską Ślężan, znajduje się, w lesie, zachowane cmentarzysko kurhanowe sprzed 1200 lat. Wytyczona, wąska ścieżka (czarny szlak archeologiczny – z misiem) prowadzi nas pośród słabo widocznych stożków kurhanowych, gdzie składano spalone szczątki… Również przy czerwonym szlaku archeologicznym, czyli przy głównej, leśnej drodze możemy obej

„Srebrną Drogą na Wielką Sowę”

Fioletowy szlak, czyli o wyjątkowo niespotykanym kolorze, wiedzie od Przełęczy Walimskiej, prawie na szczyt Wielkiej Sowy, jednak nieopodal niej zakręca w dół, w stronę Przełęczy Sokolej. Dlatego my skręciliśmy tu w stronę szlaku żółtego prowadzącego z Małej Sowy na Wielką Sowę i łącząc się z nim, dotarliśmy na szczyt Wielkiej Sowy. Warto dodać, że cała ta trasa jest bardzo okrężna, za to łagodna w podejściu, bez żadnych większych wzniesień. Jest też piękna widokowo.

Tajemnicza góra Ślęża

„TAJEMNICZA GÓRA ŚLĘŻA” „Najstarsze ślady osadnictwa wokół Ślęży…” Najstarsze ślady bytności na górze Ślęży pochodzą z młodszej epoki kamienia (neolitu). Pozostawiły je plemiona tzw. kultury pucharów lejowatych (3000-1700 r. p.n.e.). Znaleziskami z tego okresu jest na przykład figurka przedstawiająca barana z Jordanowa, związana najprawdopodobniej z kultem bóstw w zwierzęcej postaci. Człowiek z tamtego okresu zajmował się uprawą roli, myślistwem, łowiectwem i hodowlą zwierząt. Lepił z gliny naczynia, czasem pięknie ozdobione. Wiadomo, że w Jordanowie wydobywano wówczas nefryt, z którego wyrabiano siekierki i topory, zaś na pobliskiej Raduni eksploatowano serpentyn w tym samym celu. Na szczycie Raduni udało się odnaleźć toporek kamienny z tamtych czasów.

Pomóż w utrzymaniu naszego bloga :)

Postaw mi kawę na buycoffee.to