"Pocztówki z Mostu Karola w Pradze"

Autor:








 Widok na Hradczany...


Jest to miejsce, w którym św. Jan Nepomucen został zrzucony do Wełtawy w 1393 roku. Święty ten był księdzem i zarazem spowiednikiem królowej Zofii – żony króla czeskiego Wacława IV. Ponieważ nie chciał on zdradzić tajemnicy spowiedzi królowej Wacławowi IV, został zabity, a przedtem był torturowany, np. przypalany pochodniami. Jego martwe ciało zostało wrzucone w tym miejscu do rzeki Wełtawy, po czym według legendy na wodzie pojawiło się pięć gwiazdek. Jest on najczęściej występującym świętym w Czechach, ponieważ jest patronem Czech i patronem od powodzi. Jego liczne pomniki można spotkać w wielu wioskach i miastach czeskich (a także polskich…). Jest przedstawiany niemal zawsze w krzyżem, palmą męczeńską, nad głową ma aureolę z pięciu gwiazdek i czasami jest przedstawiana apoteoza języka na cokole, która oznacza jego milczenie. Ponadto na cokole przedstawiana jest właśnie scena rozgrywająca się w tym miejscu – czyli zrzucenie św. Jana do Wełtawy z Mostu Karola w Pradze. Św. Jan został pochowany w katedrze św. Wita na Hradczanach, gdzie jest jego grób. Został ogłoszony świętym w 1729 roku.





Św. Jan Nepomucen na Moście Karola

Fot. Ania.

Komentarze

wkraj pisze…
Most Karola zawsze urzeka. Jest z nim związane wiele historii nie tylko te, co opisałaś.
Pozdrawiam
27 sierpnia 2012 21:06
Ania27 pisze…
Miałam na myśli akurat to miejsce, które jest na zdjęciu poniżej i powyżej tekstu, gdyż z nim wiąże się ta historia:) O innych niestety nie słyszałam... Pozdrawiam serdecznie, Ania.
28 sierpnia 2012 15:43
Prześlij komentarz

Znajdź hotel, apartament lub dom do wynajęcia

 

Popularne artykuły

„Zima w Adršpašskich Skalach, Czechy”

Adršpašskie Skaly to część Adršpašsko-Teplickich Skal. Są one położone kilkanaście km od polsko-czeskiej granicy (Golińsk-Starostin), w miejscowości Adršpach. To skalne miasto jest czynne przez cały rok. Latem można również uczestniczyć w rejsie po jeziorku, na terenie rezerwatu są różne formy skalne o oryginalnych nazwach, np. Głowa Cukru, Kochankowie, Starosta i Starościna, itp. oraz Szmaragdowe Jeziorko. Warto dodać , że w 1770 roku skalne miasto odwiedził pisarz i poeta niemiecki Johann Wolfgang Goethe. Do skał można się dostać autem, autobusem, ale także pociągiem, który często kursuje od granicznej stacji w Mezimesti. A stacyjka znajduje się tuż przy wejściu do skalnego miasta. Zamarznięty wodospad... Schody do jeziorka... Ania.

„Wioska Ślężan i cmentarzysko kurhanowe w Będkowicach sprzed około 1200 lat”

We wsi Będkowice, na najniższych stokach Ślęży znajduje się odtworzona prastara osada Ślężan i cmentarzysko kurhanowe sprzed 1200 lat. Wejścia do grodu strzegą trzy drewniane rzeźby wojowników… Dziś możemy podziwiać drewnianą bramę wejściową i dwie odtworzone chaty z wioski Ślężan. Są też stare tablice kamienne zebrane w dwóch miejscach, z terenu góry Ślęży bądź innych grodzisk w Polsce, np. Bolesławiec – ruina grodu, czy Wały Śląskie… Są one już dzisiaj obrośnięte mchem, a niektóre nawet połamane… Informują o istnieniu innych grodów bądź np. rzeźb kultowych na Ślęży. Jest tez drewniana wiata i kilka tablic na temat wioski… Około 300 metrów za wioską Ślężan, znajduje się, w lesie, zachowane cmentarzysko kurhanowe sprzed 1200 lat. Wytyczona, wąska ścieżka (czarny szlak archeologiczny – z misiem) prowadzi nas pośród słabo widocznych stożków kurhanowych, gdzie składano spalone szczątki… Również przy czerwonym szlaku archeologicznym, czyli przy głównej, leśnej drodze możemy obej

„Srebrną Drogą na Wielką Sowę”

Fioletowy szlak, czyli o wyjątkowo niespotykanym kolorze, wiedzie od Przełęczy Walimskiej, prawie na szczyt Wielkiej Sowy, jednak nieopodal niej zakręca w dół, w stronę Przełęczy Sokolej. Dlatego my skręciliśmy tu w stronę szlaku żółtego prowadzącego z Małej Sowy na Wielką Sowę i łącząc się z nim, dotarliśmy na szczyt Wielkiej Sowy. Warto dodać, że cała ta trasa jest bardzo okrężna, za to łagodna w podejściu, bez żadnych większych wzniesień. Jest też piękna widokowo.

Tajemnicza góra Ślęża

„TAJEMNICZA GÓRA ŚLĘŻA” „Najstarsze ślady osadnictwa wokół Ślęży…” Najstarsze ślady bytności na górze Ślęży pochodzą z młodszej epoki kamienia (neolitu). Pozostawiły je plemiona tzw. kultury pucharów lejowatych (3000-1700 r. p.n.e.). Znaleziskami z tego okresu jest na przykład figurka przedstawiająca barana z Jordanowa, związana najprawdopodobniej z kultem bóstw w zwierzęcej postaci. Człowiek z tamtego okresu zajmował się uprawą roli, myślistwem, łowiectwem i hodowlą zwierząt. Lepił z gliny naczynia, czasem pięknie ozdobione. Wiadomo, że w Jordanowie wydobywano wówczas nefryt, z którego wyrabiano siekierki i topory, zaś na pobliskiej Raduni eksploatowano serpentyn w tym samym celu. Na szczycie Raduni udało się odnaleźć toporek kamienny z tamtych czasów.

Pomóż w utrzymaniu naszego bloga :)

Postaw mi kawę na buycoffee.to