„Vrbickie Jezioro i Demianowska Dolina, Tatry Niżne, Słowacja”

Autor:
Będąc na Słowacji, wybrałam się do oddalonej o kilkanaście km od Liptowskiego Mikułasza miejscowości Jasna, położonej w Tatrach Niżnych. Jasna jest też największym ośrodkiem narciarskim na Słowacji, położonym u stóp Chopoka (2024 m n.p.m.), na który można wjechać kolejką linową. Gdy wysiadłam na ostatnim przystanku w Jasnej, poszłam dróżką prowadzącą do Vrbickiego Jeziora (Vrbicke Pleso). Po zaledwie kilkuset metrach spaceru przez las, ujrzałam piękne jezioro, położone na wysokości 1113 m n.p.m. Jest to największe naturalne jezioro w Tatrach Niżnych. Jezioro to ma powierzchnię prawie 7 ha, długość 115 m,  szerokość 62 m, zaś jego głębokość maksymalna wynosi 8 m. Jest ono otoczone w większości przez las świerkowy.

 W Demianovskiej Dolinie...
 Jasna - widoki na Tatry Niżne...

 Vrbicke Pleso/Vrbickie Jezioro...
 Kaczki...











 Na szlaku, w Demianowskiej Dolinie...











 W Demianowskiej Dolinie...





 Przy Jaskini Slobody...


Mapka:)

Wokół jeziora wiedzie ścieżka, którą poszłam, po drodze mijając ławki dla spacerowiczów. A w samym jeziorku kąpały się liczne kaczki.

Od Vrbickiego Jeziora, zaczęłam schodzić szlakiem, poprzez Dolinę Demianowską w niższe partie gór, do asfaltu, dokładnie do miejsca, gdzie znajduje się Jaskinia Slobody (Jaskinia Wolności). Warto dodać, że niedaleko od niej, jest też Jaskinia Lodowa. Mnie nie udało się tym razem zobaczyć żadnej z tych jaskiń.

Demianowska Dolina ma długość 15 km. Pierwsze wzmianki o tej dolinie pochodzą z XIII wieku i dotyczą przybyłych tu poszukiwaczy złota i srebra, dopiero w XVIII i XIX wieku osiedlili się tu licznie pasterze i drwale. Na moich zdjęciach jest Jezioro Vrbickie (Vrbicke Pleso) i zdjęcia ze szlaku wiodącego fragmentem Demianowskiej Doliny.

Ania.

Źródło Wikipedia.


Komentarze

makroman pisze…
Znam, ale zawsze chętnie wracam wspomnieniami patrząc na czyjeś zdjęcia.
13 lutego 2017 20:27
Prześlij komentarz

Znajdź hotel, apartament lub dom do wynajęcia

 

Popularne artykuły

„Zima w Adršpašskich Skalach, Czechy”

Adršpašskie Skaly to część Adršpašsko-Teplickich Skal. Są one położone kilkanaście km od polsko-czeskiej granicy (Golińsk-Starostin), w miejscowości Adršpach. To skalne miasto jest czynne przez cały rok. Latem można również uczestniczyć w rejsie po jeziorku, na terenie rezerwatu są różne formy skalne o oryginalnych nazwach, np. Głowa Cukru, Kochankowie, Starosta i Starościna, itp. oraz Szmaragdowe Jeziorko. Warto dodać , że w 1770 roku skalne miasto odwiedził pisarz i poeta niemiecki Johann Wolfgang Goethe. Do skał można się dostać autem, autobusem, ale także pociągiem, który często kursuje od granicznej stacji w Mezimesti. A stacyjka znajduje się tuż przy wejściu do skalnego miasta. Zamarznięty wodospad... Schody do jeziorka... Ania.

„Wioska Ślężan i cmentarzysko kurhanowe w Będkowicach sprzed około 1200 lat”

We wsi Będkowice, na najniższych stokach Ślęży znajduje się odtworzona prastara osada Ślężan i cmentarzysko kurhanowe sprzed 1200 lat. Wejścia do grodu strzegą trzy drewniane rzeźby wojowników… Dziś możemy podziwiać drewnianą bramę wejściową i dwie odtworzone chaty z wioski Ślężan. Są też stare tablice kamienne zebrane w dwóch miejscach, z terenu góry Ślęży bądź innych grodzisk w Polsce, np. Bolesławiec – ruina grodu, czy Wały Śląskie… Są one już dzisiaj obrośnięte mchem, a niektóre nawet połamane… Informują o istnieniu innych grodów bądź np. rzeźb kultowych na Ślęży. Jest tez drewniana wiata i kilka tablic na temat wioski… Około 300 metrów za wioską Ślężan, znajduje się, w lesie, zachowane cmentarzysko kurhanowe sprzed 1200 lat. Wytyczona, wąska ścieżka (czarny szlak archeologiczny – z misiem) prowadzi nas pośród słabo widocznych stożków kurhanowych, gdzie składano spalone szczątki… Również przy czerwonym szlaku archeologicznym, czyli przy głównej, leśnej drodze możemy obej

„Srebrną Drogą na Wielką Sowę”

Fioletowy szlak, czyli o wyjątkowo niespotykanym kolorze, wiedzie od Przełęczy Walimskiej, prawie na szczyt Wielkiej Sowy, jednak nieopodal niej zakręca w dół, w stronę Przełęczy Sokolej. Dlatego my skręciliśmy tu w stronę szlaku żółtego prowadzącego z Małej Sowy na Wielką Sowę i łącząc się z nim, dotarliśmy na szczyt Wielkiej Sowy. Warto dodać, że cała ta trasa jest bardzo okrężna, za to łagodna w podejściu, bez żadnych większych wzniesień. Jest też piękna widokowo.

Tajemnicza góra Ślęża

„TAJEMNICZA GÓRA ŚLĘŻA” „Najstarsze ślady osadnictwa wokół Ślęży…” Najstarsze ślady bytności na górze Ślęży pochodzą z młodszej epoki kamienia (neolitu). Pozostawiły je plemiona tzw. kultury pucharów lejowatych (3000-1700 r. p.n.e.). Znaleziskami z tego okresu jest na przykład figurka przedstawiająca barana z Jordanowa, związana najprawdopodobniej z kultem bóstw w zwierzęcej postaci. Człowiek z tamtego okresu zajmował się uprawą roli, myślistwem, łowiectwem i hodowlą zwierząt. Lepił z gliny naczynia, czasem pięknie ozdobione. Wiadomo, że w Jordanowie wydobywano wówczas nefryt, z którego wyrabiano siekierki i topory, zaś na pobliskiej Raduni eksploatowano serpentyn w tym samym celu. Na szczycie Raduni udało się odnaleźć toporek kamienny z tamtych czasów.

Pomóż w utrzymaniu naszego bloga :)

Postaw mi kawę na buycoffee.to