„Miasto Rožnov pod Radhoštěm i Wołoskie Muzeum w Przyrodzie, Czechy”

Autor:
Latem wybrałam się na kilka dni na sam wschód Czech, do miasta o nazwie Rožnov pod Radhoštěm. Jest on położony w obszarze turystycznym nazywanym Beskidy-Wołoszczyzna (Beskydy – Valašsko). Warto dodać, że nazwa Wołoszczyzna pochodzi od pasterzy owiec – Wołochów, którzy przybyli na te ziemie już w XIII wieku i zmieszali się z tutejszą ludnością, łącząc wspólne zwyczaje, dzięki czemu narodziła się kultura, której ślady dziś odnajdujemy w pamiątkach architektury ludowej i tutejszym folklorze.

Samo miasteczko jest centrum turystycznym i bazą wypadową dla najbliższej okolicy, zwanej po czesku „Rožnovskiem”. Miasto słynie z najstarszego i jednego z największych skansenów na wolnym powietrzu w Europie Środkowej o nazwie „Wołoskie Muzeum w Przyrodzie”. Skansen ten został założony już w 1925 roku i składa się z trzech części, które można zwiedzać całkiem oddzielnie, a są to: Małe Drewniane Miasteczko, Młyńska Dolina i Wołoska Wioska. Przeniesiono tu rozmaite budynki: chaty, kościół, itp. z samego Rožnova oraz z regionu Wołoszczyzny.

 Na Rožnovskim rynku...

 Ewangelicki kościół z lat 50-tych XX wieku...
 W Małym Drewnianym Miasteczku...
 Figura św. Jana Nepomucena...
 Kościół św. Anny w skansenie...


 Drewniane ule...


 Odtworzony sklep...
 Wnętrza drewnianych domów...





 Drewniany kościół św. Anny...
 Kościół wewnątrz...

 Ołtarz główny...



 Na terenie skansenu...
 Gospoda...

 Wójtostwo z Velkich Karlovic...


 Wewnątrz wójtostwa...


 Tu się zaczyna Wołoska Wioska...





 Wiejskie domy i zabudowania gospodarcze na terenie Wołoskiej Wioski...


 Restauracja i lodziarnia...






 Osiołek...



Najstarsze jest Małe Drewniane Miasteczko, które powstało już w 1925 roku. Jest to chyba najbardziej urokliwa część skansenu. Znajdziemy tu liczne domy mieszkalne z zachowanym wystrojem wnętrz, które możemy podziwiać niemal w każdym budynku. Wszystkie te domy zostały przeniesione z Rožnovskiego rynku i mają obrazować życie w niewielkim miasteczku od połowy XIX wieku aż do pierwszej ćwierci XX wieku. Dodatkowo znajduje się tu jeden dom (wójtostwo) ze wsi Velke Karlovice oraz drewniany kościół p.w. św. Anny ze wsi Větřkovice z ciekawym wystrojem wnętrza. W jednym z domów działa nawet prawdziwa poczta, a w innym została urządzona restauracja. W sezonie turystycznym niemalże co weekend odbywają się tu liczne wydarzenia kulturalne.

Kolejną część, a zarazem największą stanowi „Wołoska Wioska”, którą udostępniono dla zwiedzających w 1972 roku. Drewniane domy i budynki gospodarcze są tu rozrzucone na większym terenie, zaś w centrum tego areału znajdziemy również restaurację i lodziarnię, gdzie można odpocząć…

Młyńska Dolina to najmłodsza część skansenu, otworzona dopiero w 1982 roku. Znajdziemy tu zabytki techniki, takie jak np. młyn. Mnie udało się zwiedzić tylko dwie pierwsze części skansenu, które widnieją na moich zdjęciach.


Źródło - Foldery z IT w Rožnovie pod Radhoštěm.


Ania.


Komentarze

Medart pisze…
Niezwykłe miejsce. Tego typu drewniana architektura ma swój integralny, niesamowity klimat. Już pomijam fakt, że jest "o niebo" bardziej korzystna dla naszego organizmu :)
Pozdrawiam
2 kwietnia 2017 11:39
Ania27 pisze…
Skansen jest rzeczywiście niezwykły, zwłaszcza, że można poczuć w nim klimat poprzednich wieków, a drewniane chaty i ich wystrój przenoszą nas również w inną epokę:)I możemy przez chwilę wyobrazić sobie i spróbować poczuć jak mieszkało by się nam w takich drewnianych domach:)Pozdrawiam!
2 kwietnia 2017 19:20
makroman pisze…
I tak największą (dosłownie i w przenośni) spuścizną Wołochów są słowa które zostały przejęte z ich języka. Choćby znane z Polski, Słowacji i Czech "magury" na ozaczenie niewysokich ale wynoszących się znacznie ponad otaczający teren kopcowatych gór.
Sam skansen ciekawy, ale wolę takie zabudowania spotykać w terenie, gdzieś w wioskach i osadach na terenie​ Karpat.
Pozdrawiam i dziękuję za odwiedziny w mijscu gdzie mnie jeszcze nie było.
3 kwietnia 2017 17:36
Ania27 pisze…
Dziękuję za wpis i cieszę się, że pokazałam miejsce, do którego jeszcze nie zawitałeś:) A skanseny na wsiach też mają dla mnie szczególnie wyjątkowy urok... Pozdrawiam!
4 kwietnia 2017 15:17
Prześlij komentarz

Znajdź hotel, apartament lub dom do wynajęcia

 

Popularne artykuły

„Zima w Adršpašskich Skalach, Czechy”

Adršpašskie Skaly to część Adršpašsko-Teplickich Skal. Są one położone kilkanaście km od polsko-czeskiej granicy (Golińsk-Starostin), w miejscowości Adršpach. To skalne miasto jest czynne przez cały rok. Latem można również uczestniczyć w rejsie po jeziorku, na terenie rezerwatu są różne formy skalne o oryginalnych nazwach, np. Głowa Cukru, Kochankowie, Starosta i Starościna, itp. oraz Szmaragdowe Jeziorko. Warto dodać , że w 1770 roku skalne miasto odwiedził pisarz i poeta niemiecki Johann Wolfgang Goethe. Do skał można się dostać autem, autobusem, ale także pociągiem, który często kursuje od granicznej stacji w Mezimesti. A stacyjka znajduje się tuż przy wejściu do skalnego miasta. Zamarznięty wodospad... Schody do jeziorka... Ania.

„Wioska Ślężan i cmentarzysko kurhanowe w Będkowicach sprzed około 1200 lat”

We wsi Będkowice, na najniższych stokach Ślęży znajduje się odtworzona prastara osada Ślężan i cmentarzysko kurhanowe sprzed 1200 lat. Wejścia do grodu strzegą trzy drewniane rzeźby wojowników… Dziś możemy podziwiać drewnianą bramę wejściową i dwie odtworzone chaty z wioski Ślężan. Są też stare tablice kamienne zebrane w dwóch miejscach, z terenu góry Ślęży bądź innych grodzisk w Polsce, np. Bolesławiec – ruina grodu, czy Wały Śląskie… Są one już dzisiaj obrośnięte mchem, a niektóre nawet połamane… Informują o istnieniu innych grodów bądź np. rzeźb kultowych na Ślęży. Jest tez drewniana wiata i kilka tablic na temat wioski… Około 300 metrów za wioską Ślężan, znajduje się, w lesie, zachowane cmentarzysko kurhanowe sprzed 1200 lat. Wytyczona, wąska ścieżka (czarny szlak archeologiczny – z misiem) prowadzi nas pośród słabo widocznych stożków kurhanowych, gdzie składano spalone szczątki… Również przy czerwonym szlaku archeologicznym, czyli przy głównej, leśnej drodze możemy obej

„Srebrną Drogą na Wielką Sowę”

Fioletowy szlak, czyli o wyjątkowo niespotykanym kolorze, wiedzie od Przełęczy Walimskiej, prawie na szczyt Wielkiej Sowy, jednak nieopodal niej zakręca w dół, w stronę Przełęczy Sokolej. Dlatego my skręciliśmy tu w stronę szlaku żółtego prowadzącego z Małej Sowy na Wielką Sowę i łącząc się z nim, dotarliśmy na szczyt Wielkiej Sowy. Warto dodać, że cała ta trasa jest bardzo okrężna, za to łagodna w podejściu, bez żadnych większych wzniesień. Jest też piękna widokowo.

Tajemnicza góra Ślęża

„TAJEMNICZA GÓRA ŚLĘŻA” „Najstarsze ślady osadnictwa wokół Ślęży…” Najstarsze ślady bytności na górze Ślęży pochodzą z młodszej epoki kamienia (neolitu). Pozostawiły je plemiona tzw. kultury pucharów lejowatych (3000-1700 r. p.n.e.). Znaleziskami z tego okresu jest na przykład figurka przedstawiająca barana z Jordanowa, związana najprawdopodobniej z kultem bóstw w zwierzęcej postaci. Człowiek z tamtego okresu zajmował się uprawą roli, myślistwem, łowiectwem i hodowlą zwierząt. Lepił z gliny naczynia, czasem pięknie ozdobione. Wiadomo, że w Jordanowie wydobywano wówczas nefryt, z którego wyrabiano siekierki i topory, zaś na pobliskiej Raduni eksploatowano serpentyn w tym samym celu. Na szczycie Raduni udało się odnaleźć toporek kamienny z tamtych czasów.

Pomóż w utrzymaniu naszego bloga :)

Postaw mi kawę na buycoffee.to