„Schronisko „Zygmuntówka” i Przełęcz Jugowska w Górach Sowich”

Autor: w dniu
Schronisko „Zygmuntówka” to jedyne zachowane z trzech poniemieckich schronisk w okolicy Przełęczy Jugowskiej. Jest położone na wys. 805 m n.p.m., na stoku Rymarza, w Parku Krajobrazowym Gór Sowich, w Sudetach Środkowych.
 Sowa na Przełęczy Jugowskiej...


  Skręt do "Zygmuntówki"
 Owce i barany przy schronisku...







 Rozwidlenie szlaków...

 Wokół schroniska...
 W dole "Bukowa Chata"...


Schronisko zostało założone w 1938 roku przez Towarzystwo Sportów Zimowych w Bielawie, a nazywało się wtedy „Henkelbaude”. Schronisko jest murowano-drewniane, wzorowane na schroniskach tyrolskich. Tuż obok schroniska jest rozwidlenie szlaków w różne strony, m.in. na Wielką Sowę, czy Kalenicę. Warto dodać, że na Kalenicy jest metalowa wieża widokowa, zaś na Wielkiej Sowie kamienna, poniemiecka wieża. Poniżej „Zygmuntówki”, pod Rymarzem, znajduje się  przy szlaku kolejny górski budynek, drewniana „Bukowa Chata”. A przy schronisku „Zygmuntówka” pasą się liczne owce i barany, które chodzą też na pobliską łąkę za budynkiem…
 Miejsce to zrobiło na mnie niesamowite wrażenie, ponieważ wydaje się być położone „na końcu świata” i rzeczywiście tak można się tam poczuć… Wokół kręcą się kury wysiadujące na środku zagrody jaja, obojętne koguty, rozleniwione koty, przyjezdne psy – niegroźne, i… barany białe, czarne, owce, owieczki, które są całkiem oswojone i nawet niektóre chętnie pozują turystom do zdjęć… jednym słowem pełna sielanka…
Droga dla pieszych turystów do „Zygmuntówki” prowadzi w dół, z pobliskiej Przełęczy Jugowskiej, przez las, zaś spacer trwa około 10 minut; A na samej Przełęczy Jugowskiej są ławeczki dla zmęczonych turystów, i tablice informacyjne oraz kilka rozchodzących się w góry szlaków, w tym, np. na Wielką Sowę.
Ania.


Komentarze

wkraj pisze…
Lubię górskie schroniska, mają niepowtarzalny klimat
24 czerwca, 2012
Jacek Kw. pisze…
Oczywiście znane mi miejsce... aczkolwiek wstyd przyznać nie byłem tam już kilka lat...
W ogóle muszę Góry Sowie sobie troche przypomnieć... :-)
Pzdr.
28 czerwca, 2012
Ania27 pisze…
To prawda, ja też tak uważam:) Pozdrawiam.
05 lipca, 2012
Anonimowy pisze…
Pani Aniu czy mógł bym użyć zdjęć zrobionych podczas tej wycieczki i opublikować je w własnym zakresie nie podszywajac się za ich właściciela ?
30 grudnia, 2017
Prześlij komentarz

Znajdź hotel, apartament lub dom do wynajęcia

 

Najlepsza wyszukiwarka tanich lotów

Popularne artykuły

Tajemnicza góra Ślęża

„TAJEMNICZA GÓRA ŚLĘŻA” „Najstarsze ślady osadnictwa wokół Ślęży…” Najstarsze ślady bytności na górze Ślęży pochodzą z młodszej epoki kamienia (neolitu). Pozostawiły je plemiona tzw. kultury pucharów lejowatych (3000-1700 r. p.n.e.). Znaleziskami z tego okresu jest na przykład figurka przedstawiająca barana z Jordanowa, związana najprawdopodobniej z kultem bóstw w zwierzęcej postaci. Człowiek z tamtego okresu zajmował się uprawą roli, myślistwem, łowiectwem i hodowlą zwierząt. Lepił z gliny naczynia, czasem pięknie ozdobione. Wiadomo, że w Jordanowie wydobywano wówczas nefryt, z którego wyrabiano siekierki i topory, zaś na pobliskiej Raduni eksploatowano serpentyn w tym samym celu. Na szczycie Raduni udało się odnaleźć toporek kamienny z tamtych czasów.

„Wioska Ślężan i cmentarzysko kurhanowe w Będkowicach sprzed około 1200 lat”

We wsi Będkowice, na najniższych stokach Ślęży znajduje się odtworzona prastara osada Ślężan i cmentarzysko kurhanowe sprzed 1200 lat. Wejścia do grodu strzegą trzy drewniane rzeźby wojowników… Dziś możemy podziwiać drewnianą bramę wejściową i dwie odtworzone chaty z wioski Ślężan. Są też stare tablice kamienne zebrane w dwóch miejscach, z terenu góry Ślęży bądź innych grodzisk w Polsce, np. Bolesławiec – ruina grodu, czy Wały Śląskie… Są one już dzisiaj obrośnięte mchem, a niektóre nawet połamane… Informują o istnieniu innych grodów bądź np. rzeźb kultowych na Ślęży. Jest tez drewniana wiata i kilka tablic na temat wioski… Około 300 metrów za wioską Ślężan, znajduje się, w lesie, zachowane cmentarzysko kurhanowe sprzed 1200 lat. Wytyczona, wąska ścieżka (czarny szlak archeologiczny – z misiem) prowadzi nas pośród słabo widocznych stożków kurhanowych, gdzie składano spalone szczątki… Również przy czerwonym szlaku archeologicznym, czyli przy głównej, leśnej drodze możemy obej

„Zima w Adršpašskich Skalach, Czechy”

Adršpašskie Skaly to część Adršpašsko-Teplickich Skal. Są one położone kilkanaście km od polsko-czeskiej granicy (Golińsk-Starostin), w miejscowości Adršpach. To skalne miasto jest czynne przez cały rok. Latem można również uczestniczyć w rejsie po jeziorku, na terenie rezerwatu są różne formy skalne o oryginalnych nazwach, np. Głowa Cukru, Kochankowie, Starosta i Starościna, itp. oraz Szmaragdowe Jeziorko. Warto dodać , że w 1770 roku skalne miasto odwiedził pisarz i poeta niemiecki Johann Wolfgang Goethe. Do skał można się dostać autem, autobusem, ale także pociągiem, który często kursuje od granicznej stacji w Mezimesti. A stacyjka znajduje się tuż przy wejściu do skalnego miasta. Zamarznięty wodospad... Schody do jeziorka... Ania.

„Srebrną Drogą na Wielką Sowę”

Fioletowy szlak, czyli o wyjątkowo niespotykanym kolorze, wiedzie od Przełęczy Walimskiej, prawie na szczyt Wielkiej Sowy, jednak nieopodal niej zakręca w dół, w stronę Przełęczy Sokolej. Dlatego my skręciliśmy tu w stronę szlaku żółtego prowadzącego z Małej Sowy na Wielką Sowę i łącząc się z nim, dotarliśmy na szczyt Wielkiej Sowy. Warto dodać, że cała ta trasa jest bardzo okrężna, za to łagodna w podejściu, bez żadnych większych wzniesień. Jest też piękna widokowo.

Szlakiem z Głuszycy Górnej do Czech...

„Szlakiem z Głuszycy Górnej do Czech…” Szlak prowadzący z Głuszycy Górnej do granicy polsko-czeskiej i dalej do Janoviček i Broumova jest bardzo malowniczy, zwłaszcza kiedy trafić na dobrą pogodę i w miarę „zieloną” porę roku. Spacer zaczyna się na skrzyżowaniu w Głuszycy Górnej, w miejscu gdzie znajduje się ostatni przystanek dla busa. Odtąd trzeba podążać pieszo… Po ominięciu kilku gospodarstw, zaczyna się las. Tuż przed granicą jest oznakowane rozwidlenie, w stronę schroniska „Andrzejówka” (15,5 km) i przejścia granicznego Łomnica-Ruprechticky Spicak (9,15 km, zielony szlak) oraz w stronę Łomnicy (8,85 km, czerwony szlak). Wkrótce dochodzimy do Przełęczy pod Czarnochem (660 m n.p.m.) i granicy polsko-czeskiej, gdzie są mapy turystyczne i wiata z ławkami. Po czeskiej stronie wyłaniają się Janovicky, długa, letniskowa wieś. Na jej początku napotykamy pensjonat i restaurację „Penzion Zameček”. Mijamy bardzo ładne widoki, na okoliczne pola i góry. Warto dodać, że prawej stronie, stoi ba

„Adrszpaskie Skalne Miasto i Szmaragdowe Jeziorko, Czechy”

Wiosną tego roku Koleje Dolnośląskie uruchomiły bezpośrednie, weekendowe oraz świąteczne połączenie kolejowe z Wrocławia do Adrszpachu. Wieczorem, jest też pociąg powrotny. Na razie jest to połączenie jedynie na wiosnę i na lato.   Pociąg ten jedzie przez Wałbrzych, Mieroszów, Mezimesti i Teplice nad Metuji, a także zatrzymuje się na stacji Teplice Skaly - u wejścia do Teplickiego Skalnego Miasta. Już teraz, mnóstwo turystów korzysta z tego wygodnego połączenia:) 

„Karkonosze: Szrenica, Źródło Łaby, "Labska Bouda", Łabski Wodospad, "Schronisko pod Łabskim Szczytem", Szklarska Poręba”

Latem wybrałam się w Karkonosze. Ze Szklarskiej Poręby wjechałam dwuetapowym wyciągiem krzesełkowym na Szrenicę (1362 m n.p.m.), a dalej poszłam zielonym szlakiem, który omija sam szczyt Szrenicy z lewej strony, także omijając schronisko turystyczne „Szrenica”. Ze ścieżki tej możemy oglądać piękne widoki na grzbiet Karkonoszy w stronę Śnieżnych Kotłów, widać też w dole Szklarską Porębę.

Pomóż w utrzymaniu naszego bloga :)

Postaw mi kawę na buycoffee.to