„Zespół klasztorny o.o. franciszkanów w Horyńcu Zdroju i życie św. Brata Alberta”

Autor: w dniu
 
Dawna fosa...
Zespół klasztorny o.o. franciszkanów
Wnętrze kościoła...



Kruchta...


Figurka św. Alberta
Mapa szlakiem św. Brata Alberta

W Horyńcu Zdroju, położonym w województwie podkarpackim, w powiecie lubaczowskim, blisko granicy z Ukrainą, znajduje się zabytkowy zespół klasztorny o.o. franciszkanów. O jego historii informuje tablica ustawiona nieopodal:

„Zespół klasztorny o.o. franciszkanów. Składa się z barokowego kościoła i klasztoru, pochodzących z lat 1757-58. Zostały wzniesione dzięki fundacji Telefusa, założonej w roku 1703. Kościół pw. Matki Bożej Niepokalanego Poczęcia, jest jednonawowy z węższym prezbiterium, zakrystią i o murach o grubości 2-2,5 m. Do kościoła przylega budynek klasztorny z wieżą dzwonniczą.
W czerwcu, w dniu św. Antoniego, odbywa się tu doroczny odpust. Zespół mimo obronnego charakteru przechodził różne koleje losu. Ostatnio odrestaurowano go w latach 1949-56. Wokół kościoła rosną piękne pamiątkowe lipy, jesiony, klony i graby.”
Przed kościołem stoi tablica informacyjna z mapą przedstawiającą szlak prowadzący śladami świętego Brata Alberta. Na mapie są zaznaczone pustelnie w okolicy Horyńca, które zakładał dla braci i sióstr należących do nowo powstałych zgromadzeń albertynów w 1888 roku. Są to m.in. wsie: Prusie, Monastyr i Brusno.
Święty Adam Chmielowski – tak się nazywał Brat Albert. Dużą cześć życia poświęcił na niesienie pomocy biednym.
W 1863 r. wziął udział w Powstaniu Styczniowym. Wkrótce został ranny w bitwie i stracił lewą nogę.
Zajmował się też malarstwem i był autorem 61 obrazów olejnych, 22 akwareli i 15 rysunków, które znajdują się obecnie w różnych muzeach.
W 1880 r. wstąpił do zakonu jezuitów w Starej Wsi. Później, z powodu ciężkiej depresji zrezygnował i następnie wstąpił do zakonu franciszkanów. Wkrótce rozpoczął działalność na rzecz ubogich i bezdomnych, w Krakowie. Założył Zgromadzenie Braci Albertynów i Zgromadzenie Sióstr Albertynek.    25 grudnia 1916 roku zmarł w wieku 71 lat, na raka żołądka. 22 czerwca 1983 roku, papież Jan Paweł II, ogłosił Brata Alberta błogosławionym – było to w czasie mszy na krakowskich Błoniach. Zaś dnia 12 listopada 1989 r. podczas kanonizacji w Rzymie, ogłosił go świętym.
Warto dodać, że 13 czerwca 1896 r. Brat Albert spotkał w czasie odpustu w kościele franciszkanów w Horyńcu, bł. siostrę Bernardynę Marię Jabłońską, która pod wpływem rozmowy z Bratem Albertem wstąpiła do Zgromadzenia Albertynek. Na pamiątkę tego zdarzenia w niszach przed wejściem do kościoła umieszczono figurki przedstawiające ich.

Ania.
Źródło – Wikipedia




Komentarze

wkraj pisze…
Byłem bardzo dawno, z przyjemnością obejrzałem.
12 czerwca, 2012
Jacek Kw. pisze…
Lubię takie miejsca...
Zawsze staram się je nie pomijać w moich podróżach. :-)
Pzdr.
13 czerwca, 2012
ZielonaMila pisze…
Fantastyczny wpis, piękne zdjęcia. Okolice Horyńca są piękne. Wybieram się do tego miasteczka więc bardzo się cieszę, że trafiłem na ten wpis. Pozdrawiam
14 czerwca, 2012
Ania27 pisze…
Witam:) Mnie też się podobały, dzięki:) Pozdrawiam, Ania.
26 czerwca, 2012
Prześlij komentarz

Znajdź hotel, apartament lub dom do wynajęcia

 

Najlepsza wyszukiwarka tanich lotów

Popularne artykuły

Tajemnicza góra Ślęża

„TAJEMNICZA GÓRA ŚLĘŻA” „Najstarsze ślady osadnictwa wokół Ślęży…” Najstarsze ślady bytności na górze Ślęży pochodzą z młodszej epoki kamienia (neolitu). Pozostawiły je plemiona tzw. kultury pucharów lejowatych (3000-1700 r. p.n.e.). Znaleziskami z tego okresu jest na przykład figurka przedstawiająca barana z Jordanowa, związana najprawdopodobniej z kultem bóstw w zwierzęcej postaci. Człowiek z tamtego okresu zajmował się uprawą roli, myślistwem, łowiectwem i hodowlą zwierząt. Lepił z gliny naczynia, czasem pięknie ozdobione. Wiadomo, że w Jordanowie wydobywano wówczas nefryt, z którego wyrabiano siekierki i topory, zaś na pobliskiej Raduni eksploatowano serpentyn w tym samym celu. Na szczycie Raduni udało się odnaleźć toporek kamienny z tamtych czasów.

„Wioska Ślężan i cmentarzysko kurhanowe w Będkowicach sprzed około 1200 lat”

We wsi Będkowice, na najniższych stokach Ślęży znajduje się odtworzona prastara osada Ślężan i cmentarzysko kurhanowe sprzed 1200 lat. Wejścia do grodu strzegą trzy drewniane rzeźby wojowników… Dziś możemy podziwiać drewnianą bramę wejściową i dwie odtworzone chaty z wioski Ślężan. Są też stare tablice kamienne zebrane w dwóch miejscach, z terenu góry Ślęży bądź innych grodzisk w Polsce, np. Bolesławiec – ruina grodu, czy Wały Śląskie… Są one już dzisiaj obrośnięte mchem, a niektóre nawet połamane… Informują o istnieniu innych grodów bądź np. rzeźb kultowych na Ślęży. Jest tez drewniana wiata i kilka tablic na temat wioski… Około 300 metrów za wioską Ślężan, znajduje się, w lesie, zachowane cmentarzysko kurhanowe sprzed 1200 lat. Wytyczona, wąska ścieżka (czarny szlak archeologiczny – z misiem) prowadzi nas pośród słabo widocznych stożków kurhanowych, gdzie składano spalone szczątki… Również przy czerwonym szlaku archeologicznym, czyli przy głównej, leśnej drodze możemy obej

„Zima w Adršpašskich Skalach, Czechy”

Adršpašskie Skaly to część Adršpašsko-Teplickich Skal. Są one położone kilkanaście km od polsko-czeskiej granicy (Golińsk-Starostin), w miejscowości Adršpach. To skalne miasto jest czynne przez cały rok. Latem można również uczestniczyć w rejsie po jeziorku, na terenie rezerwatu są różne formy skalne o oryginalnych nazwach, np. Głowa Cukru, Kochankowie, Starosta i Starościna, itp. oraz Szmaragdowe Jeziorko. Warto dodać , że w 1770 roku skalne miasto odwiedził pisarz i poeta niemiecki Johann Wolfgang Goethe. Do skał można się dostać autem, autobusem, ale także pociągiem, który często kursuje od granicznej stacji w Mezimesti. A stacyjka znajduje się tuż przy wejściu do skalnego miasta. Zamarznięty wodospad... Schody do jeziorka... Ania.

„Srebrną Drogą na Wielką Sowę”

Fioletowy szlak, czyli o wyjątkowo niespotykanym kolorze, wiedzie od Przełęczy Walimskiej, prawie na szczyt Wielkiej Sowy, jednak nieopodal niej zakręca w dół, w stronę Przełęczy Sokolej. Dlatego my skręciliśmy tu w stronę szlaku żółtego prowadzącego z Małej Sowy na Wielką Sowę i łącząc się z nim, dotarliśmy na szczyt Wielkiej Sowy. Warto dodać, że cała ta trasa jest bardzo okrężna, za to łagodna w podejściu, bez żadnych większych wzniesień. Jest też piękna widokowo.

Szlakiem z Głuszycy Górnej do Czech...

„Szlakiem z Głuszycy Górnej do Czech…” Szlak prowadzący z Głuszycy Górnej do granicy polsko-czeskiej i dalej do Janoviček i Broumova jest bardzo malowniczy, zwłaszcza kiedy trafić na dobrą pogodę i w miarę „zieloną” porę roku. Spacer zaczyna się na skrzyżowaniu w Głuszycy Górnej, w miejscu gdzie znajduje się ostatni przystanek dla busa. Odtąd trzeba podążać pieszo… Po ominięciu kilku gospodarstw, zaczyna się las. Tuż przed granicą jest oznakowane rozwidlenie, w stronę schroniska „Andrzejówka” (15,5 km) i przejścia granicznego Łomnica-Ruprechticky Spicak (9,15 km, zielony szlak) oraz w stronę Łomnicy (8,85 km, czerwony szlak). Wkrótce dochodzimy do Przełęczy pod Czarnochem (660 m n.p.m.) i granicy polsko-czeskiej, gdzie są mapy turystyczne i wiata z ławkami. Po czeskiej stronie wyłaniają się Janovicky, długa, letniskowa wieś. Na jej początku napotykamy pensjonat i restaurację „Penzion Zameček”. Mijamy bardzo ładne widoki, na okoliczne pola i góry. Warto dodać, że prawej stronie, stoi ba

„Adrszpaskie Skalne Miasto i Szmaragdowe Jeziorko, Czechy”

Wiosną tego roku Koleje Dolnośląskie uruchomiły bezpośrednie, weekendowe oraz świąteczne połączenie kolejowe z Wrocławia do Adrszpachu. Wieczorem, jest też pociąg powrotny. Na razie jest to połączenie jedynie na wiosnę i na lato.   Pociąg ten jedzie przez Wałbrzych, Mieroszów, Mezimesti i Teplice nad Metuji, a także zatrzymuje się na stacji Teplice Skaly - u wejścia do Teplickiego Skalnego Miasta. Już teraz, mnóstwo turystów korzysta z tego wygodnego połączenia:) 

„Karkonosze: Szrenica, Źródło Łaby, "Labska Bouda", Łabski Wodospad, "Schronisko pod Łabskim Szczytem", Szklarska Poręba”

Latem wybrałam się w Karkonosze. Ze Szklarskiej Poręby wjechałam dwuetapowym wyciągiem krzesełkowym na Szrenicę (1362 m n.p.m.), a dalej poszłam zielonym szlakiem, który omija sam szczyt Szrenicy z lewej strony, także omijając schronisko turystyczne „Szrenica”. Ze ścieżki tej możemy oglądać piękne widoki na grzbiet Karkonoszy w stronę Śnieżnych Kotłów, widać też w dole Szklarską Porębę.

Pomóż w utrzymaniu naszego bloga :)

Postaw mi kawę na buycoffee.to