„Černa Hora w Karkonoszach, Czechy”

Autor:
Czarna Góra (Černa Hora), o wysokości 1299 m n.p.m. to jeden z najwyższych szczytów Karkonoszy. Wznosi się ona ponad uzdrowiskiem Jańskie Łaźnie (Janske Lazne), w południowo-wschodniej części tych gór. Z Jańskich Łaźni na samą górę działa wyciąg gondolowy, który został zbudowany w 2006 roku w miejscu starszego wyciągu gondolowego. Nosi on nazwę Černohorsky Express. Wycieczka na szczyt Czarnej Góry trwa około 10 minut.

 Dolna stacja kolei gondolowej na Černą Horę..

 Widok z wagonika kolejki...


 Wieża widokowa na Černej Hoře...

 Widoki z tarasu widokowego...


 Śnieżka...
 Nadajnik telewizyjny...

 Górna stacja wyciągu gondolowego...



Zdjęcia panoramiczne...





 Motyle...




 Schronisko na szczycie Černej Hory...





 Nadajnik telewizyjny...

  Rzeźba przedstawiająca matkę z dzieckiem, koło nadajnika...
 Oset...









 Droga powrotna na dół...
Między drzewami widać Ścieżkę w Koronach Drzew...

Niedaleko górnej stacji wyciągu napotkałam nową, metalową wieżę widokową z 1998 roku, o wysokości 24 m. Wieża ma swoją nazwę „Panorama”. I rzeczywiście przy pięknej pogodzie, na którą mnie też udało się trafić, z górnego tarasu widokowego możemy podziwiać wspaniałą panoramę na wszystkie strony. W oddali zobaczymy Karkonosze ze Śnieżką, Grzbiet Lasocki i czeskie Podgórze Karkonoskie. Widać też dobrze górną stację wyciągu gondolowego, a także nadajnik telewizyjny, położony kilkaset metrów od wieży widokowej. Nadajnik zbudowano w 1977 roku, i ma on wysokość 78 m. Z tego miejsca nadaje również Radio Černa Hora, które można odbierać np. w południowo-zachodniej Polsce.

Gdy obejrzałam piękne widoki z wieży widokowej, poszłam w stronę schroniska turystycznego na Czarnej Górze. Jest to jedno z kilku schronisk położonych na Czarnej Górze. Za schroniskiem jest skręt do  nadajnika telewizyjnego. Dalej można jeszcze zejść w stronę torfowiska na Czarnej Górze albo zejść szlakiem do Peca pod Śnieżką.

Zimą stoki Czarnej Góry zamieniają się w istny raj dla narciarzyJ

Warto dodać, że przy dolnej stacji wyciągu znajdziemy niedrogi bar, gdzie można zjeść obiad.

Ania
Źródło – Wikipedia.




Komentarze

wkraj pisze…
Kolejne ciekawe miejsce, myślę, że można połączyć zwiedzanie z przejściem ścieżką pośród drzew.
Pozdrawiam
17 sierpnia 2017 08:13
Wera pisze…
Hej, piękne zdjęcia :) Pamiętasz może ile kosztuje kolejka gondolowa?
17 sierpnia 2017 11:45
Ania27 pisze…
Wera - tutaj znajdziesz cennik, ja płaciłam w obie strony 200 koron czeskich od osoby;
https://leto.skiresort.cz/pl/lanovky/cernohorsky-express/
17 sierpnia 2017 11:48
Ania27 pisze…
Tak, można połączyć, gdyż oba miejsca znajdują się niecały kilometr od siebie:)
17 sierpnia 2017 11:49
makroman pisze…
Ależ malownicze miejsce! Powędrowało by się tam.
17 sierpnia 2017 19:34
Medart pisze…
Nie zawiało mnie jeszcze w tamte strony Karkonoszy, ale może kiedyś... ;)
Wieża widokowa nawet nie brzydka, przynajmniej jak na metalowe konstrukcje, za którymi szczerze mówiąc nie przepadam.
Szkoda tylko, że wokół bardzo typowo jak na czeskie Karkonosze. Czyli dróżki, ścieżki, barierki i deptaki w sam raz dla matek z dziećmi. No cóż...

Pozdrawiam
18 sierpnia 2017 11:28
Prześlij komentarz

Znajdź hotel, apartament lub dom do wynajęcia

 

Popularne artykuły

„Zima w Adršpašskich Skalach, Czechy”

Adršpašskie Skaly to część Adršpašsko-Teplickich Skal. Są one położone kilkanaście km od polsko-czeskiej granicy (Golińsk-Starostin), w miejscowości Adršpach. To skalne miasto jest czynne przez cały rok. Latem można również uczestniczyć w rejsie po jeziorku, na terenie rezerwatu są różne formy skalne o oryginalnych nazwach, np. Głowa Cukru, Kochankowie, Starosta i Starościna, itp. oraz Szmaragdowe Jeziorko. Warto dodać , że w 1770 roku skalne miasto odwiedził pisarz i poeta niemiecki Johann Wolfgang Goethe. Do skał można się dostać autem, autobusem, ale także pociągiem, który często kursuje od granicznej stacji w Mezimesti. A stacyjka znajduje się tuż przy wejściu do skalnego miasta. Zamarznięty wodospad... Schody do jeziorka... Ania.

„Wioska Ślężan i cmentarzysko kurhanowe w Będkowicach sprzed około 1200 lat”

We wsi Będkowice, na najniższych stokach Ślęży znajduje się odtworzona prastara osada Ślężan i cmentarzysko kurhanowe sprzed 1200 lat. Wejścia do grodu strzegą trzy drewniane rzeźby wojowników… Dziś możemy podziwiać drewnianą bramę wejściową i dwie odtworzone chaty z wioski Ślężan. Są też stare tablice kamienne zebrane w dwóch miejscach, z terenu góry Ślęży bądź innych grodzisk w Polsce, np. Bolesławiec – ruina grodu, czy Wały Śląskie… Są one już dzisiaj obrośnięte mchem, a niektóre nawet połamane… Informują o istnieniu innych grodów bądź np. rzeźb kultowych na Ślęży. Jest tez drewniana wiata i kilka tablic na temat wioski… Około 300 metrów za wioską Ślężan, znajduje się, w lesie, zachowane cmentarzysko kurhanowe sprzed 1200 lat. Wytyczona, wąska ścieżka (czarny szlak archeologiczny – z misiem) prowadzi nas pośród słabo widocznych stożków kurhanowych, gdzie składano spalone szczątki… Również przy czerwonym szlaku archeologicznym, czyli przy głównej, leśnej drodze możemy obej

„Srebrną Drogą na Wielką Sowę”

Fioletowy szlak, czyli o wyjątkowo niespotykanym kolorze, wiedzie od Przełęczy Walimskiej, prawie na szczyt Wielkiej Sowy, jednak nieopodal niej zakręca w dół, w stronę Przełęczy Sokolej. Dlatego my skręciliśmy tu w stronę szlaku żółtego prowadzącego z Małej Sowy na Wielką Sowę i łącząc się z nim, dotarliśmy na szczyt Wielkiej Sowy. Warto dodać, że cała ta trasa jest bardzo okrężna, za to łagodna w podejściu, bez żadnych większych wzniesień. Jest też piękna widokowo.

Tajemnicza góra Ślęża

„TAJEMNICZA GÓRA ŚLĘŻA” „Najstarsze ślady osadnictwa wokół Ślęży…” Najstarsze ślady bytności na górze Ślęży pochodzą z młodszej epoki kamienia (neolitu). Pozostawiły je plemiona tzw. kultury pucharów lejowatych (3000-1700 r. p.n.e.). Znaleziskami z tego okresu jest na przykład figurka przedstawiająca barana z Jordanowa, związana najprawdopodobniej z kultem bóstw w zwierzęcej postaci. Człowiek z tamtego okresu zajmował się uprawą roli, myślistwem, łowiectwem i hodowlą zwierząt. Lepił z gliny naczynia, czasem pięknie ozdobione. Wiadomo, że w Jordanowie wydobywano wówczas nefryt, z którego wyrabiano siekierki i topory, zaś na pobliskiej Raduni eksploatowano serpentyn w tym samym celu. Na szczycie Raduni udało się odnaleźć toporek kamienny z tamtych czasów.

Pomóż w utrzymaniu naszego bloga :)

Postaw mi kawę na buycoffee.to