"Wiosna w Parku Szczytnickim we Wrocławiu: Czaple siwe, Hala Stulecia, Pergola, Fontanna Multimedialna, Ogród Japoński i wiewiórki oraz sikorki"

Autor: w dniu
Późną wiosną wybrałam się na spacer do Parku Szczytnickiego, we Wrocławiu. Przede wszystkim chciałam obejrzeć ponownie Ogród Japoński, który znajduje się tuż obok Hali Stulecia, która jest na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO. Hala powstała według projektu Maxa Berga i została wzniesiona w latach 1911-13 na Wystawę Stulecia w 1913 roku, którą w niej i wokół niej zorganizowano. Od tej pory Hala i jej najbliższa okolica stanowiły już tereny wystawowe Wrocławia. Dziś w Hali Stulecia odbywa się wiele imprez, np. koncerty czy różne targi bądź wystawy, np. Międzynarodowa Wystawa Kotów. Można także wejść na taras widokowy na dachu Hali Stulecia, aby zobaczyć Park Szczytnicki i Fontannę Multimedialną z góry. Hala Stulecia wygląda też bardzo ciekawie z lotu ptaka. Przed Halą stoi 90-metrowa Iglica, która została wzniesiona z okazji Wystawy Ziem Odzyskanych w 1948 roku. Również z okazji Wystawy Stulecia w 1913 roku powstał tuż obok Hali Ogród Japoński, a także przeniesiono do Parku Szczytnickiego drewniany kościół p.w. św. Jana Nepomucena z przełomu XVI/XVII w., z terenu Górnego Śląska, który również stoi tu do dziś. 

Obecnie jest to chyba najpiękniejsze miejsce rekreacyjne we Wrocławiu, w słoneczne dni przychodzi tu odpoczywać mnóstwo ludzi, przed Halą Stulecia jest Pergola, gdzie możemy podziwiać ogromną Multimedialną Fontannę, która porusza się w rytmie grającej melodii, jakby tańcząc. Dzieje się tak, ponieważ z prawie 300 dysz tryska woda w formie gejzerów, piany lub mgiełki, a w lecie do tego dochodzą wieczorne pokazy połączone też z niesamowitą grą świateł. Jest to największa taka fontanna w Polsce i jedna z największych w Europie. Wokół Pergoli jest dużo budek z lodami, goframi, kawą, sokami, hot-dogami i innymi, a także jest tu mnóstwo ogromnych ławek, na których można wypocząć. Dodatkowo po drugiej stronie ul.Olszewskiego, przy której stoi Hala Stulecia, znajdziemy Wrocławski Ogród Zoologiczny z Afrykarium.

 Hala Stulecia i Iglica (90 m)...
 Multimedialna fontanna na wiosnę 2019 roku,
(wiosną 2020 roku fontannę zastałam niestety nieczynną)...


 Fontanna "tańcząca" w rytm muzyki...


 Budka z lodami pod Pergolą...

 Hala Stulecia i Pergola...

 Czaple siwe, które niespodziewanie w 2020 roku zamieszkały
i założyły gniazda w Parku Szczytnickim, tuż nieopodal Iglicy...






 Brama wejściowa do Ogrodu Japońskiego (Sukiya-mon) (maj 2020 roku)...
 Majowe kwiaty...


 Wiosna w Ogrodzie Japońskim...

 Pawilon herbaciany (Azumaya)...
 W Ogrodzie Japońskim napotkałam mnóstwo kolorowych alejek...















Pawilon herbaciany (Azumaya) i staw...



Półkolisty mostek nad stawami (Taiko-Bashi)...
Duży most z daszkiem po środku nad stawem (Yumedono Bashi)...


Fioletowe irysy...


Yumedono Bashi...

















Kaskada męska gwałtowna (Otoko-daki)...
W Parku Szczytnickim...

Nad rzeczką...

Kościół p.w. św. Jana Nepomucena...
Dziś kościół jest udostępniony dla zwiedzających, 
a o godzinach wejść z przewodnikiem informuje 
elektroniczna tablica ustawiona obok...

Majowy spacer po Parku Szczytnickim...

W którym spotkamy mnóstwo różnych gatunków roślin...


A Park wygląda jak piękny, wielki las...




Wiewiórka...



Karmnik dla sikorek...


Dużo jest tutaj malowniczych łąk, na których często 
odpoczywają lub opalają się wrocławianie...




  Zimowe ujęcia wiewiórek i sikorek bogatek w Parku Szczytnickim...












 Zwierzątka są tu zimą dokarmiane:)






Tuż obok Hali Stulecia i Pergoli z Multimedialną Fontanną, jest już wejście do Ogrodu Japońskiego, który również powstał w 1913 z okazji Wystawy Stulecia, gdyż jej częścią była Wystawa Sztuki Ogrodowej. Ogród ten jest czynny od 1 kwietnia do 31 października, a gdy byłam tu w maju tego roku, Ogród Japoński mienił się już cudownymi kolorami kwitnących wszędzie kwiatów; Ogród Japoński, który został odrestaurowany przy pomocy japońskich architektów, w latach 1995-1997 roku i otwarty tuż przed wielką powodzią, w czasie której niestety znalazł się pod wodą i uległ częściowemu zniszczeniu, został ponownie odnowiony i otwarty dla odwiedzających dopiero w 1999 roku. Rośnie w nim wiele gatunków egzotycznych roślin z Dalekiego Wschodu, są to m.in. wiśnie i azalie japońskie, hortensje, modrzewniki chińskie, sośnica chińska czy różaneczniki. W Ogrodzie Japońskim znajdziemy ciekawe budowle: bramę główną (Sukiya-mon), duży most z daszkiem po środku nad stawem (Yumedono Bashi), dwie kaskady: żeńską łagodną (Onna-daki) i męską gwałtowną (Otoko-daki), półkolisty mostek nad stawami (Taiko-Bashi) i pawilon herbaciany (Azumaya).

Gdy obejrzałam cały Ogród Japoński, poszłam nieopodal, do wyjątkowo uroczego zakątka w Parku Szczytnickim, który jest położony nad rzeczką, pełnego pięknych drzew, krzewów i kwiatów, i na mostek, obok których zobaczyłam niedawno odnowiony drewniany kościół p.w. św. Jana Nepomucena, który podobno zamieszkują nietoperze. Będąc w Parku Szczytnickim można też spotkać dużo wiewiórek oraz sikorek bogatek, których żyje tutaj całe mnóstwo, zimą są one dokarmiane. Park Szczytnicki wygląda jak bardzo duży, piękny las i jest bardzo ładnie zadbany, na każdym kroku można zobaczyć ciekawe gatunki drzew i krzewów. Rośnie tutaj około 196 gatunków drzew i krzewów rodzimych oraz około 320 gatunków drzew i krzewów egzotycznych, z tych ostatnich znajdziemy tu m.in. choinę kanadyjską, dąb kaukaski, grujecznik japoński, jałowiec wirginijski, magnolie, miłorzęby, modrzewie, sosny himalajskie, świerki kaukaskie i serbskie oraz wiele innych. 

 Ponadto Park oprócz wiewiórek zamieszkują też inne drobne ssaki, np. jeże, króliki, zające, lisy, kuny, nietoperze oraz ptaki: sikorki bogatki, sójki, kawki, wróbelki, gołębie, jeżyki, kowaliki, dzięcioły, jemiołuszki, czyżyki, a okresowo też jastrzębie i krogulce. Zaś na stawach mieszkają kaczki oraz gęsi. W zeszłym roku w Ogrodzie Japońskim, na wysepce na stawie przebywała na wiosnę czapla siwa, zaś w tym roku idąc do Ogrodu Japońskiego od strony ulicy Olszewskiego, po lewej stronie w koronach drzew usłyszałam głośny pisk mnóstwa czapli siwych, które urządziły sobie tam gniazda, z których dochodziły właśnie te hałaśliwe odgłosy, najprawdopodobniej głodnych piskląt:) Był to niesamowity widok, którego nigdy wcześniej tu nie widziałam. Być może czaple siwe postanowią tu zamieszkać na stałe:) Do Parku Szczytnickiego warto przyjść o każdej porze roku:) 

 Na moich zdjęciach są wiosenne ujęcia: czapli w koronach drzew, Ogrodu Japońskiego, Pergoli i Hali Stulecia, Parku Szczytnickiego oraz zimowe zdjęcia wiewiórek i sikorek:)

 Ania. 



Komentarze

Prześlij komentarz

Znajdź hotel, apartament lub dom do wynajęcia

 

Najlepsza wyszukiwarka tanich lotów

Popularne artykuły

„Wioska Ślężan i cmentarzysko kurhanowe w Będkowicach sprzed około 1200 lat”

We wsi Będkowice, na najniższych stokach Ślęży znajduje się odtworzona prastara osada Ślężan i cmentarzysko kurhanowe sprzed 1200 lat. Wejścia do grodu strzegą trzy drewniane rzeźby wojowników… Dziś możemy podziwiać drewnianą bramę wejściową i dwie odtworzone chaty z wioski Ślężan. Są też stare tablice kamienne zebrane w dwóch miejscach, z terenu góry Ślęży bądź innych grodzisk w Polsce, np. Bolesławiec – ruina grodu, czy Wały Śląskie… Są one już dzisiaj obrośnięte mchem, a niektóre nawet połamane… Informują o istnieniu innych grodów bądź np. rzeźb kultowych na Ślęży. Jest tez drewniana wiata i kilka tablic na temat wioski… Około 300 metrów za wioską Ślężan, znajduje się, w lesie, zachowane cmentarzysko kurhanowe sprzed 1200 lat. Wytyczona, wąska ścieżka (czarny szlak archeologiczny – z misiem) prowadzi nas pośród słabo widocznych stożków kurhanowych, gdzie składano spalone szczątki… Również przy czerwonym szlaku archeologicznym, czyli przy głównej, leśnej drodze możemy obej

Tajemnicza góra Ślęża

„TAJEMNICZA GÓRA ŚLĘŻA” „Najstarsze ślady osadnictwa wokół Ślęży…” Najstarsze ślady bytności na górze Ślęży pochodzą z młodszej epoki kamienia (neolitu). Pozostawiły je plemiona tzw. kultury pucharów lejowatych (3000-1700 r. p.n.e.). Znaleziskami z tego okresu jest na przykład figurka przedstawiająca barana z Jordanowa, związana najprawdopodobniej z kultem bóstw w zwierzęcej postaci. Człowiek z tamtego okresu zajmował się uprawą roli, myślistwem, łowiectwem i hodowlą zwierząt. Lepił z gliny naczynia, czasem pięknie ozdobione. Wiadomo, że w Jordanowie wydobywano wówczas nefryt, z którego wyrabiano siekierki i topory, zaś na pobliskiej Raduni eksploatowano serpentyn w tym samym celu. Na szczycie Raduni udało się odnaleźć toporek kamienny z tamtych czasów.

„Zima w Adršpašskich Skalach, Czechy”

Adršpašskie Skaly to część Adršpašsko-Teplickich Skal. Są one położone kilkanaście km od polsko-czeskiej granicy (Golińsk-Starostin), w miejscowości Adršpach. To skalne miasto jest czynne przez cały rok. Latem można również uczestniczyć w rejsie po jeziorku, na terenie rezerwatu są różne formy skalne o oryginalnych nazwach, np. Głowa Cukru, Kochankowie, Starosta i Starościna, itp. oraz Szmaragdowe Jeziorko. Warto dodać , że w 1770 roku skalne miasto odwiedził pisarz i poeta niemiecki Johann Wolfgang Goethe. Do skał można się dostać autem, autobusem, ale także pociągiem, który często kursuje od granicznej stacji w Mezimesti. A stacyjka znajduje się tuż przy wejściu do skalnego miasta. Zamarznięty wodospad... Schody do jeziorka... Ania.

„Srebrną Drogą na Wielką Sowę”

Fioletowy szlak, czyli o wyjątkowo niespotykanym kolorze, wiedzie od Przełęczy Walimskiej, prawie na szczyt Wielkiej Sowy, jednak nieopodal niej zakręca w dół, w stronę Przełęczy Sokolej. Dlatego my skręciliśmy tu w stronę szlaku żółtego prowadzącego z Małej Sowy na Wielką Sowę i łącząc się z nim, dotarliśmy na szczyt Wielkiej Sowy. Warto dodać, że cała ta trasa jest bardzo okrężna, za to łagodna w podejściu, bez żadnych większych wzniesień. Jest też piękna widokowo.

Szlakiem z Głuszycy Górnej do Czech...

„Szlakiem z Głuszycy Górnej do Czech…” Szlak prowadzący z Głuszycy Górnej do granicy polsko-czeskiej i dalej do Janoviček i Broumova jest bardzo malowniczy, zwłaszcza kiedy trafić na dobrą pogodę i w miarę „zieloną” porę roku. Spacer zaczyna się na skrzyżowaniu w Głuszycy Górnej, w miejscu gdzie znajduje się ostatni przystanek dla busa. Odtąd trzeba podążać pieszo… Po ominięciu kilku gospodarstw, zaczyna się las. Tuż przed granicą jest oznakowane rozwidlenie, w stronę schroniska „Andrzejówka” (15,5 km) i przejścia granicznego Łomnica-Ruprechticky Spicak (9,15 km, zielony szlak) oraz w stronę Łomnicy (8,85 km, czerwony szlak). Wkrótce dochodzimy do Przełęczy pod Czarnochem (660 m n.p.m.) i granicy polsko-czeskiej, gdzie są mapy turystyczne i wiata z ławkami. Po czeskiej stronie wyłaniają się Janovicky, długa, letniskowa wieś. Na jej początku napotykamy pensjonat i restaurację „Penzion Zameček”. Mijamy bardzo ładne widoki, na okoliczne pola i góry. Warto dodać, że prawej stronie, stoi ba

„Adrszpaskie Skalne Miasto i Szmaragdowe Jeziorko, Czechy”

Wiosną tego roku Koleje Dolnośląskie uruchomiły bezpośrednie, weekendowe oraz świąteczne połączenie kolejowe z Wrocławia do Adrszpachu. Wieczorem, jest też pociąg powrotny. Na razie jest to połączenie jedynie na wiosnę i na lato.   Pociąg ten jedzie przez Wałbrzych, Mieroszów, Mezimesti i Teplice nad Metuji, a także zatrzymuje się na stacji Teplice Skaly - u wejścia do Teplickiego Skalnego Miasta. Już teraz, mnóstwo turystów korzysta z tego wygodnego połączenia:) 

„Karkonosze: Szrenica, Źródło Łaby, "Labska Bouda", Łabski Wodospad, "Schronisko pod Łabskim Szczytem", Szklarska Poręba”

Latem wybrałam się w Karkonosze. Ze Szklarskiej Poręby wjechałam dwuetapowym wyciągiem krzesełkowym na Szrenicę (1362 m n.p.m.), a dalej poszłam zielonym szlakiem, który omija sam szczyt Szrenicy z lewej strony, także omijając schronisko turystyczne „Szrenica”. Ze ścieżki tej możemy oglądać piękne widoki na grzbiet Karkonoszy w stronę Śnieżnych Kotłów, widać też w dole Szklarską Porębę.

Pomóż w utrzymaniu naszego bloga :)

Postaw mi kawę na buycoffee.to