Wodospad Menzenschwander w Szwarcwaldzie

Autor:
Wodospad Menzenschwander znajduje się w Schwarcwaldzie w Niemczech. Jest to malowniczy wodospad, który przyciąga turystów swoją naturalną urodą i spokojną atmosferą.

Wodospad Menzenschwander znajduje się w urokliwej miejscowości Menzenschwand, otoczonej gęstymi lasami i piękną przyrodą. Woda spada z wysokości, tworząc głośny szum, a kaskady i strugi wody nadają temu miejscu wyjątkową atmosferę.

Jest to idealne miejsce do odpoczynku i relaksu w otoczeniu natury. Można tutaj spacerować po ścieżkach wzdłuż strumienia, obserwując wodospad i otaczającą roślinność. W letnie dni wodospad Menzenschwander jest również miejscem, w którym można ochłodzić się i schłodzić w upalne dni.

Otoczenie wodospadu jest również popularne wśród miłośników fotografii, którzy chcą uchwycić piękno tej przyrodniczej atrakcji. Niezależnie od pory roku, wodospad Menzenschwander oferuje piękno natury, które zachwyca odwiedzających.

Dla osób poszukujących aktywności na świeżym powietrzu, w okolicy wodospadu znajdują się również liczne szlaki turystyczne, które umożliwiają dalsze odkrywanie Czarnego Lasu i jego pięknych okolic.

Wodospad Menzenschwander jest prawdziwym skarbem Czarnego Lasu i stanowi niezapomnianą atrakcję dla wszystkich, którzy pragną odkrywać przyrodę i uciec od miejskiego zgiełku w tej urokliwej części Niemiec.

Informacje praktyczne:
Parking bezpłatny. Odległość od parkingu to ok 150 m łatwej trasy. 
Znajdź atrakcyjny cenowo nocleg w Szwarcwaldzie na booking.com. 








Komentarze

Prześlij komentarz

Znajdź hotel, apartament lub dom do wynajęcia

 

Popularne artykuły

„Zima w Adršpašskich Skalach, Czechy”

Adršpašskie Skaly to część Adršpašsko-Teplickich Skal. Są one położone kilkanaście km od polsko-czeskiej granicy (Golińsk-Starostin), w miejscowości Adršpach. To skalne miasto jest czynne przez cały rok. Latem można również uczestniczyć w rejsie po jeziorku, na terenie rezerwatu są różne formy skalne o oryginalnych nazwach, np. Głowa Cukru, Kochankowie, Starosta i Starościna, itp. oraz Szmaragdowe Jeziorko. Warto dodać , że w 1770 roku skalne miasto odwiedził pisarz i poeta niemiecki Johann Wolfgang Goethe. Do skał można się dostać autem, autobusem, ale także pociągiem, który często kursuje od granicznej stacji w Mezimesti. A stacyjka znajduje się tuż przy wejściu do skalnego miasta. Zamarznięty wodospad... Schody do jeziorka... Ania.

„Wioska Ślężan i cmentarzysko kurhanowe w Będkowicach sprzed około 1200 lat”

We wsi Będkowice, na najniższych stokach Ślęży znajduje się odtworzona prastara osada Ślężan i cmentarzysko kurhanowe sprzed 1200 lat. Wejścia do grodu strzegą trzy drewniane rzeźby wojowników… Dziś możemy podziwiać drewnianą bramę wejściową i dwie odtworzone chaty z wioski Ślężan. Są też stare tablice kamienne zebrane w dwóch miejscach, z terenu góry Ślęży bądź innych grodzisk w Polsce, np. Bolesławiec – ruina grodu, czy Wały Śląskie… Są one już dzisiaj obrośnięte mchem, a niektóre nawet połamane… Informują o istnieniu innych grodów bądź np. rzeźb kultowych na Ślęży. Jest tez drewniana wiata i kilka tablic na temat wioski… Około 300 metrów za wioską Ślężan, znajduje się, w lesie, zachowane cmentarzysko kurhanowe sprzed 1200 lat. Wytyczona, wąska ścieżka (czarny szlak archeologiczny – z misiem) prowadzi nas pośród słabo widocznych stożków kurhanowych, gdzie składano spalone szczątki… Również przy czerwonym szlaku archeologicznym, czyli przy głównej, leśnej drodze możemy obej

„Srebrną Drogą na Wielką Sowę”

Fioletowy szlak, czyli o wyjątkowo niespotykanym kolorze, wiedzie od Przełęczy Walimskiej, prawie na szczyt Wielkiej Sowy, jednak nieopodal niej zakręca w dół, w stronę Przełęczy Sokolej. Dlatego my skręciliśmy tu w stronę szlaku żółtego prowadzącego z Małej Sowy na Wielką Sowę i łącząc się z nim, dotarliśmy na szczyt Wielkiej Sowy. Warto dodać, że cała ta trasa jest bardzo okrężna, za to łagodna w podejściu, bez żadnych większych wzniesień. Jest też piękna widokowo.

Tajemnicza góra Ślęża

„TAJEMNICZA GÓRA ŚLĘŻA” „Najstarsze ślady osadnictwa wokół Ślęży…” Najstarsze ślady bytności na górze Ślęży pochodzą z młodszej epoki kamienia (neolitu). Pozostawiły je plemiona tzw. kultury pucharów lejowatych (3000-1700 r. p.n.e.). Znaleziskami z tego okresu jest na przykład figurka przedstawiająca barana z Jordanowa, związana najprawdopodobniej z kultem bóstw w zwierzęcej postaci. Człowiek z tamtego okresu zajmował się uprawą roli, myślistwem, łowiectwem i hodowlą zwierząt. Lepił z gliny naczynia, czasem pięknie ozdobione. Wiadomo, że w Jordanowie wydobywano wówczas nefryt, z którego wyrabiano siekierki i topory, zaś na pobliskiej Raduni eksploatowano serpentyn w tym samym celu. Na szczycie Raduni udało się odnaleźć toporek kamienny z tamtych czasów.

„Kim był Jara Cimrman, kilka słów o ścieżce rowerowej, prowadzącej jego śladami i Majak Jary Cimrmana…”

Jara Cimrman to postać fikcyjna. Została ona stworzona w 1967 roku przez reżyserów i scenarzystów czeskich: Jiři Šebanek, Ladislav Smolijak i Zdeněk Svěrak. Miał to być według nich wybitny geniusz, wszechstronnie uzdolniony. Gdy zaczęłam o nim czytać artykuł, uległam wrażeniu, że to osoba prawdziwa, gdyż wszystko na to wskazywało. A jednak nie. O jego rzekomym ciekawym życiu, są od 40 lat w praskim teatrze wystawiane sztuki teatralne, a także nakręcono o nim podobno niejeden film.

Pomóż w utrzymaniu naszego bloga :)

Postaw mi kawę na buycoffee.to