"W Masywie Ślęży: Sanktuarium Matki Bożej Dobrej Rady w Sulistrowiczkach, Łąka Sulistrowicka i Świerczyna"

Autor: w dniu
We wrześniu, ostatniego dnia lata, gdy pogoda była jeszcze całkiem ciepła i słoneczna, wybrałam się w Masyw Ślęży, aby poznać nowy dla mnie szlak turystyczny. Wycieczkę rozpoczęłam koło sanktuarium Matki Bożej Dobrej Rady w Sulistrowiczkach, które powstało w 2000 roku. Ta piękna świątynia, jak zawsze była otwarta dla przyjezdnych, a wokół szumiał spokojnie cichy i pachnący Ślężański las. Obok kaplicy przyjezdni odpoczywali w kawiarence, a wokół ławek pewien artysta sprzedawał liczne, bardzo ładne obrazy, w tym np. Matki Bożej Ślężańskiej, Jezusa Chrystusa czy świętego Jana Pawła II.

Niebawem udałam się leśną drogą w kierunku Łąki Sulistrowickiej, po drodze mijając stragany z miodami, przetworami i świeżymi owocami; potem zatrzymałam się przy źródle z czystą wodą, po którą chętnie przyjeżdżają wrocławianie i mieszkańcy okolicznych miejscowości, gdy nabrałam wody, poszłam dalej w stronę Łąki Sulistrowickiej, przez mieszany las. Wokół było zielono i przyjemnie, Ślężański las należy do najładniejszych, w jakich bywam. Taki spacer po tym pachnącym lesie, pełnym różnych gatunków drzew i zapachów ich olejków eterycznych zawsze bardzo pozytywnie mnie nastraja, wycisza i uspokaja:)

 Sanktuarium Matki Bożej Dobrej Rady w Sulistrowiczkach...

 Obrazy i rzeźby na sprzedaż, przy sanktuarium...




 Magnolia...

 Dzika róża...
 Idąc w stronę Łąki Sulistrowickiej...
 Leśna pajęczyna...

 Na Łące Sulistrowickiej...






 Ślęża i Łąka Sulistrowicka...





 Na zielonym szlaku...


 Przyroda Masywu Ślęży...



 Las przy zielonym szlaku...


 Wkrótce skręciłam w prawo, w górę, na niebieski szlak, 
aby wejść nim na niewysoką Świerczynę...



 Na Świerczynie...
 Pierwszy widok na Ślężę...







  Drugi widok przez drzewa na Ślężę...


 I trzeci krajobraz ze Ślężą w tle...


 Las dębowy...


 Widok na okoliczne pola i wsie...

W drodze do Sulistrowiczek:)

Gdy doszłam leśną ścieżką, wiodącą wzdłuż Łąki Sulistrowickiej do zielonego szlaku, który wiedzie od Przełęczy Tąpadłej, najniższymi zboczami Raduni, poprzez miejsce gdzie na niego weszłam i skręciłam na niego w lewo, dalej wiedzie on aż do następnego skrzyżowania szlaków, wtedy skręciłam w prawo, nadal idąc zielonym szlakiem przez jasny las... Dopiero po jakichś 300 metrach, w prawo odchodził niebieski szlak, i właśnie nim poszłam przed siebie, prosto na Świerczynę (411 m n.p.m.). 

W tym miejscu spotkałam też mnóstwo grzybiarzy z koszami pełnymi grzybów. Szłam teraz Dębowym Grzbietem, za Świerczyną jest jeszcze jedno wzniesienie bez nazwy na mapie o wysokości 456 m n.p.m. a po drodze co najmniej trzy razy wyłonił się piękny widok: na Ślężę, a nawet na Wrocław, dobrze widoczny poprzez drzewa iglaste. 

Na szlaku tym nie było wiele podejść, jest to raczej bardzo łatwa droga. Później minęłam skrzyżowanie leśne, idąc nadal prosto niebieskim szlakiem, i tutaj było jedno większe podejście, dalej szłam już  poprzez las dębów karłowatych, aż doszłam do drugiego rozwidlenia dróg, z czego na wprost szlak szedł najprawdopodobniej na Radunię, gdyż byłam u jej podnóża, a ja skręciłam w prawo w dół, aby po około 200 metrach skręcić skosem w prawo w tył, z czego droga ta rozwidlała się na wyższą po prawej i niższą po lewej stronie, i właśnie weszłam na tę ostatnią, i doszłam nią do skrzyżowania, na którym już dzisiaj byłam, czyli w miejscu gdzie dróżka z Łąki Sulistrowickiej łączyła się z zielonym szlakiem, a więc zamknęłam koło. 

Stąd już tylko wróciłam do Sanktuarium, wzdłuż Łąki Sulistrowickiej i źródełka, po czym wróciłam w stronę Sobótki wrocławskim autobusem...


Ania.


Komentarze

Beskidnick pisze…
Jejuuu ale ślicznie - już zapodałem namiary grupie rowerowej z którą ostatnio się często w trasy wybieram - to może i tam zaglądniemy - mi spodobało się niesamowicie!
12 marca, 2020
Ania27 pisze…
Beskidnick - Masyw Ślęży to też dobry pomysł na rower, zwłaszcza wiosną:) Polecam i pozdrawiam!!!
13 marca, 2020
Prześlij komentarz

Znajdź hotel, apartament lub dom do wynajęcia

 

Najlepsza wyszukiwarka tanich lotów

Popularne artykuły

„Wioska Ślężan i cmentarzysko kurhanowe w Będkowicach sprzed około 1200 lat”

We wsi Będkowice, na najniższych stokach Ślęży znajduje się odtworzona prastara osada Ślężan i cmentarzysko kurhanowe sprzed 1200 lat. Wejścia do grodu strzegą trzy drewniane rzeźby wojowników… Dziś możemy podziwiać drewnianą bramę wejściową i dwie odtworzone chaty z wioski Ślężan. Są też stare tablice kamienne zebrane w dwóch miejscach, z terenu góry Ślęży bądź innych grodzisk w Polsce, np. Bolesławiec – ruina grodu, czy Wały Śląskie… Są one już dzisiaj obrośnięte mchem, a niektóre nawet połamane… Informują o istnieniu innych grodów bądź np. rzeźb kultowych na Ślęży. Jest tez drewniana wiata i kilka tablic na temat wioski… Około 300 metrów za wioską Ślężan, znajduje się, w lesie, zachowane cmentarzysko kurhanowe sprzed 1200 lat. Wytyczona, wąska ścieżka (czarny szlak archeologiczny – z misiem) prowadzi nas pośród słabo widocznych stożków kurhanowych, gdzie składano spalone szczątki… Również przy czerwonym szlaku archeologicznym, czyli przy głównej, leśnej drodze możemy obej...

Tajemnicza góra Ślęża

„TAJEMNICZA GÓRA ŚLĘŻA” „Najstarsze ślady osadnictwa wokół Ślęży…” Najstarsze ślady bytności na górze Ślęży pochodzą z młodszej epoki kamienia (neolitu). Pozostawiły je plemiona tzw. kultury pucharów lejowatych (3000-1700 r. p.n.e.). Znaleziskami z tego okresu jest na przykład figurka przedstawiająca barana z Jordanowa, związana najprawdopodobniej z kultem bóstw w zwierzęcej postaci. Człowiek z tamtego okresu zajmował się uprawą roli, myślistwem, łowiectwem i hodowlą zwierząt. Lepił z gliny naczynia, czasem pięknie ozdobione. Wiadomo, że w Jordanowie wydobywano wówczas nefryt, z którego wyrabiano siekierki i topory, zaś na pobliskiej Raduni eksploatowano serpentyn w tym samym celu. Na szczycie Raduni udało się odnaleźć toporek kamienny z tamtych czasów.

„Srebrną Drogą na Wielką Sowę”

Fioletowy szlak, czyli o wyjątkowo niespotykanym kolorze, wiedzie od Przełęczy Walimskiej, prawie na szczyt Wielkiej Sowy, jednak nieopodal niej zakręca w dół, w stronę Przełęczy Sokolej. Dlatego my skręciliśmy tu w stronę szlaku żółtego prowadzącego z Małej Sowy na Wielką Sowę i łącząc się z nim, dotarliśmy na szczyt Wielkiej Sowy. Warto dodać, że cała ta trasa jest bardzo okrężna, za to łagodna w podejściu, bez żadnych większych wzniesień. Jest też piękna widokowo.

Szlakiem z Głuszycy Górnej do Czech...

„Szlakiem z Głuszycy Górnej do Czech…” Szlak prowadzący z Głuszycy Górnej do granicy polsko-czeskiej i dalej do Janoviček i Broumova jest bardzo malowniczy, zwłaszcza kiedy trafić na dobrą pogodę i w miarę „zieloną” porę roku. Spacer zaczyna się na skrzyżowaniu w Głuszycy Górnej, w miejscu gdzie znajduje się ostatni przystanek dla busa. Odtąd trzeba podążać pieszo… Po ominięciu kilku gospodarstw, zaczyna się las. Tuż przed granicą jest oznakowane rozwidlenie, w stronę schroniska „Andrzejówka” (15,5 km) i przejścia granicznego Łomnica-Ruprechticky Spicak (9,15 km, zielony szlak) oraz w stronę Łomnicy (8,85 km, czerwony szlak). Wkrótce dochodzimy do Przełęczy pod Czarnochem (660 m n.p.m.) i granicy polsko-czeskiej, gdzie są mapy turystyczne i wiata z ławkami. Po czeskiej stronie wyłaniają się Janovicky, długa, letniskowa wieś. Na jej początku napotykamy pensjonat i restaurację „Penzion Zameček”. Mijamy bardzo ładne widoki, na okoliczne pola i góry. Warto dodać, że prawej stronie, stoi ba...

„Adrszpaskie Skalne Miasto i Szmaragdowe Jeziorko, Czechy”

Wiosną tego roku Koleje Dolnośląskie uruchomiły bezpośrednie, weekendowe oraz świąteczne połączenie kolejowe z Wrocławia do Adrszpachu. Wieczorem, jest też pociąg powrotny. Na razie jest to połączenie jedynie na wiosnę i na lato.   Pociąg ten jedzie przez Wałbrzych, Mieroszów, Mezimesti i Teplice nad Metuji, a także zatrzymuje się na stacji Teplice Skaly - u wejścia do Teplickiego Skalnego Miasta. Już teraz, mnóstwo turystów korzysta z tego wygodnego połączenia:) 

„Zima w Adršpašskich Skalach, Czechy”

Adršpašskie Skaly to część Adršpašsko-Teplickich Skal. Są one położone kilkanaście km od polsko-czeskiej granicy (Golińsk-Starostin), w miejscowości Adršpach. To skalne miasto jest czynne przez cały rok. Latem można również uczestniczyć w rejsie po jeziorku, na terenie rezerwatu są różne formy skalne o oryginalnych nazwach, np. Głowa Cukru, Kochankowie, Starosta i Starościna, itp. oraz Szmaragdowe Jeziorko. Warto dodać , że w 1770 roku skalne miasto odwiedził pisarz i poeta niemiecki Johann Wolfgang Goethe. Do skał można się dostać autem, autobusem, ale także pociągiem, który często kursuje od granicznej stacji w Mezimesti. A stacyjka znajduje się tuż przy wejściu do skalnego miasta. Zamarznięty wodospad... Schody do jeziorka... Ania.

„Karkonosze: Szrenica, Źródło Łaby, "Labska Bouda", Łabski Wodospad, "Schronisko pod Łabskim Szczytem", Szklarska Poręba”

Latem wybrałam się w Karkonosze. Ze Szklarskiej Poręby wjechałam dwuetapowym wyciągiem krzesełkowym na Szrenicę (1362 m n.p.m.), a dalej poszłam zielonym szlakiem, który omija sam szczyt Szrenicy z lewej strony, także omijając schronisko turystyczne „Szrenica”. Ze ścieżki tej możemy oglądać piękne widoki na grzbiet Karkonoszy w stronę Śnieżnych Kotłów, widać też w dole Szklarską Porębę.

Pomóż w utrzymaniu naszego bloga :)

Postaw mi kawę na buycoffee.to