"Kajtek Czarodziej" - recenzja filmu Magdaleny Łazarkiewicz

Dawno nie oglądałam tak głęboko poruszającego i mądrego filmu dla dzieci. Aż nadarzyła się okazja do obejrzenia „Kajtka Czarodzieja”(2023), wyreżyserowanego przez Magdalenę Łazarkiewicz. Film powstał w scenerii urokliwego Dolnego Śląska, a dokładnie we Wrocławiu, Mieroszowie, Szczawnie Zdroju, Kłodzku i Bystrzycy Kłodzkiej, więc jest to dodatkowy atut, jeśli widzem jest Dolnoślązaczka.

Już od pierwszych kadrów poczułam, że film zabrzmi tkliwą nutą i rozgości się w moim wnętrzu. „Kajtek Czarodziej” to film zabawny, pełen magii i dobrej energii. Scenariusz powstał na motywach powieści Janusza Korczaka, dzięki czemu otrzymujemy prawdziwą perełkę kinematografii. Wybrzmiewają tu ponadczasowe wartości jak: szacunek do innych, przyjaźń, chęć ulepszania świata, poświęcenie się dla rodziny i przyjaciół, a nawet miłość do zwierząt.

Oto główny bohater (Eryk Biedunkiewicz) marzy o tym, by posiadać nadprzyrodzone moce. Pewnego dnia spostrzega, że już nimi dysponuje. Wystarczyło powtórzyć magiczną sekwencję słów, by stało się coś nieprawdopodobnego. W trakcie rozwoju wydarzeń okazuje się, że czary wymykają się spod kontroli i Kajtek musi stoczyć walkę z uosobionym Złem. Ale nie będę zdradzać całej fabuły.

Chłopiec nie należał do prymusów, ale miał w sobie dziecięcą ciekawość świata. Wychowywany w skromnych warunkach przez tatę (Grzegorza Damięckiego) i babcię (Maję Komorowską) w smutnych, przedwojennych czasach, marzył o zapanowaniu nad śmiercią. Chyba nie trzeba specjalnie przekonywać, bo po tych kliku zdaniach opisu można wyrobić sobie zdanie, czy film jest warty obejrzenia.

Na brawa zasługuje przede wszystkim obsada aktorska. To dzięki odtwórcom wszystkich ról film przenosi nas do innego, lepszego świata.

„Kajtek Czarodziej” to film dla odbiorcy w każdym wieku. Dobrym rozwiązaniem będzie wspólna projekcja dorosłego i dziecka. Wówczas pojawi się przestrzeń do rozmów o tym, co w życiu jest najważniejsze.