„Ruina kościoła św. Anny oraz Cis „Bolko” w Świebodzicach”

Autor:
Pełcznica to dzielnica Świebodzic, miasta położonego kilka kilometrów od Wałbrzycha, na Dolnym Śląsku. Leży nad rzeką Pełcznicą. Znajdują się tu dwie cenne pamiątki.

Pierwszą jest ruina średniowiecznego kościoła św. Anny, usytuowana przy głównej drodze, biegnącej przez Pełcznicę. Pochodzi ona z przełomu XII i XIII wieku. Świątynia ta była zbudowana z kamienia polnego i gliny. Według legendy została zniszczona przez uderzenie pioruna. Znajduje się ona także na trasie ścieżki przyrodniczo-edukacyjnej Hochbergów.

Kilkaset metrów dalej, należy skręcić na skrzyżowaniu w lewo, aby po 100 metrach skręcić ponownie w prawo, na ścieżkę wiodącą nad rzeką Pełcznicą, kierując się w las. Po około 100 metrach ukaże się ogrodzony płotem pomnik przyrody o nazwie Cis „Bolko”. Jego nazwa pochodzi od legendy, która opowiada, że w zamierzchłych czasach, odpoczywał pod nim książę Bolko wraz ze swoja drużyną. W XIX w. uważano, że cis ten ma 800 lat, zaś dziś szacuje się jego wiek tylko na 400-600 lat. Nie można jednak dokładnie ocenić ile ma lat, ponieważ jego korzenie są wypalone. Jest jednak uważany za najstarszy cis pospolity występujący w Sudetach. Od 2006 roku jest objęty ochroną, jako pomnik przyrody.

 Ruina kościoła św. Anny





 Rzeka Pełcznica


 Kamienista ścieżka nad rzeką...


 Cis "Bolko"



Od Cisu "Bolko" wiodą trzy szlaki: czerwony na zamek Książ (około 20 minut piechotą) oraz zielony do ruin zamku Stary Książ (około 30 minut), który to szlak o tej porze roku był całkiem zarośnięty pokrzywami i raczej bardzo trudny do przebycia.  Można też dotrzeć zielonym szlakiem idąc w przeciwna stronę, na wolnodostępny zamek Cisy, który jest położony w lesie, na niewielkim wzgórzu, nad rzeką Czyżynką. Jest oddalony od cisu o 4 km i około 1,5 godziny marszu. Od Cisu „Bolko” do Rynku w Świebodzicach jest według drogowskazów 3,2 km.

Ania.



Komentarze

Anonimowy pisze…
Zielony szlak na Stary Książ jest zarośnięty przez ok 100m. Przez dalszą część trasy jest to, moim zdaniem (a przeszedłem w tym parku dosłownie każdą ścieżkę), najciekawszy i najpiękniejszy szlak w Książańskim Parku Krajobrazowym. Liczne mostki, urwiska, a nawet krótki tunel w skale powodują, że przejście tym szlakiem staje się niezapomniane. Pozdrawiam
2 stycznia 2014 21:29
Prześlij komentarz

Znajdź hotel, apartament lub dom do wynajęcia

 

Popularne artykuły

„Zima w Adršpašskich Skalach, Czechy”

Adršpašskie Skaly to część Adršpašsko-Teplickich Skal. Są one położone kilkanaście km od polsko-czeskiej granicy (Golińsk-Starostin), w miejscowości Adršpach. To skalne miasto jest czynne przez cały rok. Latem można również uczestniczyć w rejsie po jeziorku, na terenie rezerwatu są różne formy skalne o oryginalnych nazwach, np. Głowa Cukru, Kochankowie, Starosta i Starościna, itp. oraz Szmaragdowe Jeziorko. Warto dodać , że w 1770 roku skalne miasto odwiedził pisarz i poeta niemiecki Johann Wolfgang Goethe. Do skał można się dostać autem, autobusem, ale także pociągiem, który często kursuje od granicznej stacji w Mezimesti. A stacyjka znajduje się tuż przy wejściu do skalnego miasta. Zamarznięty wodospad... Schody do jeziorka... Ania.

„Wioska Ślężan i cmentarzysko kurhanowe w Będkowicach sprzed około 1200 lat”

We wsi Będkowice, na najniższych stokach Ślęży znajduje się odtworzona prastara osada Ślężan i cmentarzysko kurhanowe sprzed 1200 lat. Wejścia do grodu strzegą trzy drewniane rzeźby wojowników… Dziś możemy podziwiać drewnianą bramę wejściową i dwie odtworzone chaty z wioski Ślężan. Są też stare tablice kamienne zebrane w dwóch miejscach, z terenu góry Ślęży bądź innych grodzisk w Polsce, np. Bolesławiec – ruina grodu, czy Wały Śląskie… Są one już dzisiaj obrośnięte mchem, a niektóre nawet połamane… Informują o istnieniu innych grodów bądź np. rzeźb kultowych na Ślęży. Jest tez drewniana wiata i kilka tablic na temat wioski… Około 300 metrów za wioską Ślężan, znajduje się, w lesie, zachowane cmentarzysko kurhanowe sprzed 1200 lat. Wytyczona, wąska ścieżka (czarny szlak archeologiczny – z misiem) prowadzi nas pośród słabo widocznych stożków kurhanowych, gdzie składano spalone szczątki… Również przy czerwonym szlaku archeologicznym, czyli przy głównej, leśnej drodze możemy obej

„Srebrną Drogą na Wielką Sowę”

Fioletowy szlak, czyli o wyjątkowo niespotykanym kolorze, wiedzie od Przełęczy Walimskiej, prawie na szczyt Wielkiej Sowy, jednak nieopodal niej zakręca w dół, w stronę Przełęczy Sokolej. Dlatego my skręciliśmy tu w stronę szlaku żółtego prowadzącego z Małej Sowy na Wielką Sowę i łącząc się z nim, dotarliśmy na szczyt Wielkiej Sowy. Warto dodać, że cała ta trasa jest bardzo okrężna, za to łagodna w podejściu, bez żadnych większych wzniesień. Jest też piękna widokowo.

Tajemnicza góra Ślęża

„TAJEMNICZA GÓRA ŚLĘŻA” „Najstarsze ślady osadnictwa wokół Ślęży…” Najstarsze ślady bytności na górze Ślęży pochodzą z młodszej epoki kamienia (neolitu). Pozostawiły je plemiona tzw. kultury pucharów lejowatych (3000-1700 r. p.n.e.). Znaleziskami z tego okresu jest na przykład figurka przedstawiająca barana z Jordanowa, związana najprawdopodobniej z kultem bóstw w zwierzęcej postaci. Człowiek z tamtego okresu zajmował się uprawą roli, myślistwem, łowiectwem i hodowlą zwierząt. Lepił z gliny naczynia, czasem pięknie ozdobione. Wiadomo, że w Jordanowie wydobywano wówczas nefryt, z którego wyrabiano siekierki i topory, zaś na pobliskiej Raduni eksploatowano serpentyn w tym samym celu. Na szczycie Raduni udało się odnaleźć toporek kamienny z tamtych czasów.

Pomóż w utrzymaniu naszego bloga :)

Postaw mi kawę na buycoffee.to