Instytut Kultury i Sztuki Tybetańskiej Norbilingka w Indiach - odwiedź z nami oazę kultury tybetańskiej

Autor:


Instytut Norbulingka to jedno z niesamowitych miejsc, jakie odwiedzimy podczas naszej podróży do Indii Północnych 27 kwietnia – 11 maja 2024. Zbieramy kameralną grupę ok. 10 osób, chętnych na pobyt w tym wyjątkowym zakątku Indii. Dołącz do nas już dziś i śledź wydarzenie na naszej grupie na Facebooku: Indie Północne - Wiosna w Himalajach


Odwiedź z nami oazę kultury tybetańskiej 

Norbulingka to oaza dla tybetańskiej społeczności zamieszkującej okolice Dharamshali, szkoła rękodzieła tybetańskiego organizująca warsztaty, pokazy sztuki oraz muzeum kultury Tybetu. Na miejscu znajduję się również świątynia, monumentalny posąg Buddy Siakjamuniego, symbolizujący wpływ nauk Buddy na kulturę tybetańską i przepiękny ogród. 


Misja Instytutu Kultury i Sztuki Tybetańskiej Norbulingka

Instytut Kultury i Sztuki Tybetańskiej Norbulingka, założony w 1995 roku i oficjalnie otwarty przez Jego Świątobliwość Dalajlamę, ma na celu zachowanie i kontynuację bogatego dziedzictwa kultury tybetańskiej. Misją Norbulingki jest przekazywanie wiedzy artystycznej i technik osiągniętych w czasach rozkwitu cywilizacji buddyjskiego Tybetu nowym pokoleniom artystów, pielęgnujących swe dziedzictwo kulturowe. To nie tylko podtrzymuje tradycję, ale także zapewnia zatrudnienie ponad 300 Tybetańczykom, tworząc społeczność zorientowaną na rozwój sztuki i kultury.


Norbulingka działa jako samowystarczalna społeczność, gdzie każdy członek przyczynia się do zachowania kultury tybetańskiej. Kupując produkty czy korzystając z usług Norbulingki, nie tylko wspierasz sztukę najwyższej klasy, ale również życie artystów, pracowników i ich rodzin, oraz przyczyniasz się do rozwoju społeczności. Wśród oferowanych produktów znajduje się sztuka religijna, inspirowane tybetańskim designem meble i akcesoria, a także unikatowe rękopisy iluminowane ze skryptorium. 



Działając zgodnie z misją zachowania i przekazywania dziedzictwa, Instytut Kultury i Sztuki Tybetańskiej Norbulingka jest nie tylko strażnikiem tradycji, ale także dynamicznym miejscem, gdzie sztuka i kultura tybetańska mogą kwitnąć, przekraczając granice czasów i przestrzeni.








Komentarze

Prześlij komentarz

Znajdź hotel, apartament lub dom do wynajęcia

 

Popularne artykuły

„Zima w Adršpašskich Skalach, Czechy”

Adršpašskie Skaly to część Adršpašsko-Teplickich Skal. Są one położone kilkanaście km od polsko-czeskiej granicy (Golińsk-Starostin), w miejscowości Adršpach. To skalne miasto jest czynne przez cały rok. Latem można również uczestniczyć w rejsie po jeziorku, na terenie rezerwatu są różne formy skalne o oryginalnych nazwach, np. Głowa Cukru, Kochankowie, Starosta i Starościna, itp. oraz Szmaragdowe Jeziorko. Warto dodać , że w 1770 roku skalne miasto odwiedził pisarz i poeta niemiecki Johann Wolfgang Goethe. Do skał można się dostać autem, autobusem, ale także pociągiem, który często kursuje od granicznej stacji w Mezimesti. A stacyjka znajduje się tuż przy wejściu do skalnego miasta. Zamarznięty wodospad... Schody do jeziorka... Ania.

„Wioska Ślężan i cmentarzysko kurhanowe w Będkowicach sprzed około 1200 lat”

We wsi Będkowice, na najniższych stokach Ślęży znajduje się odtworzona prastara osada Ślężan i cmentarzysko kurhanowe sprzed 1200 lat. Wejścia do grodu strzegą trzy drewniane rzeźby wojowników… Dziś możemy podziwiać drewnianą bramę wejściową i dwie odtworzone chaty z wioski Ślężan. Są też stare tablice kamienne zebrane w dwóch miejscach, z terenu góry Ślęży bądź innych grodzisk w Polsce, np. Bolesławiec – ruina grodu, czy Wały Śląskie… Są one już dzisiaj obrośnięte mchem, a niektóre nawet połamane… Informują o istnieniu innych grodów bądź np. rzeźb kultowych na Ślęży. Jest tez drewniana wiata i kilka tablic na temat wioski… Około 300 metrów za wioską Ślężan, znajduje się, w lesie, zachowane cmentarzysko kurhanowe sprzed 1200 lat. Wytyczona, wąska ścieżka (czarny szlak archeologiczny – z misiem) prowadzi nas pośród słabo widocznych stożków kurhanowych, gdzie składano spalone szczątki… Również przy czerwonym szlaku archeologicznym, czyli przy głównej, leśnej drodze możemy obej

„Srebrną Drogą na Wielką Sowę”

Fioletowy szlak, czyli o wyjątkowo niespotykanym kolorze, wiedzie od Przełęczy Walimskiej, prawie na szczyt Wielkiej Sowy, jednak nieopodal niej zakręca w dół, w stronę Przełęczy Sokolej. Dlatego my skręciliśmy tu w stronę szlaku żółtego prowadzącego z Małej Sowy na Wielką Sowę i łącząc się z nim, dotarliśmy na szczyt Wielkiej Sowy. Warto dodać, że cała ta trasa jest bardzo okrężna, za to łagodna w podejściu, bez żadnych większych wzniesień. Jest też piękna widokowo.

Tajemnicza góra Ślęża

„TAJEMNICZA GÓRA ŚLĘŻA” „Najstarsze ślady osadnictwa wokół Ślęży…” Najstarsze ślady bytności na górze Ślęży pochodzą z młodszej epoki kamienia (neolitu). Pozostawiły je plemiona tzw. kultury pucharów lejowatych (3000-1700 r. p.n.e.). Znaleziskami z tego okresu jest na przykład figurka przedstawiająca barana z Jordanowa, związana najprawdopodobniej z kultem bóstw w zwierzęcej postaci. Człowiek z tamtego okresu zajmował się uprawą roli, myślistwem, łowiectwem i hodowlą zwierząt. Lepił z gliny naczynia, czasem pięknie ozdobione. Wiadomo, że w Jordanowie wydobywano wówczas nefryt, z którego wyrabiano siekierki i topory, zaś na pobliskiej Raduni eksploatowano serpentyn w tym samym celu. Na szczycie Raduni udało się odnaleźć toporek kamienny z tamtych czasów.

Pomóż w utrzymaniu naszego bloga :)

Postaw mi kawę na buycoffee.to